Op weg naar Kopenhagen: Christie Miedema
Geselecteerd voor de Jongeren Kopenhagen Coalitie
In december vindt in Kopenhagen de VN-klimaattop plaats die moet leiden tot een krachtige opvolger van het Kyoto-protocol. De komende maanden besteedt duurzamestudent.nl aandacht aan studenten die naar die top in Kopenhagen gaan. Deze bijdrage komt van Christie Miedema (25), AIO Duits/Poolse geschiedenis.
“Ik ben altijd wel met duurzame kwesties bezig geweest, maar de afgelopen jaren was ik meer actief op het gebied van mensenrechten. Door berichten in de media en films als The Age of Stupid begon bij mij het idee dat er nu echt iets moet gebeuren steeds meer door te dringen. Dan moet ik daar het liefst ook maar aan bijdragen.
In contact met enkele milieuorganisaties opperde iemand dat ik best kon proberen naar Kopenhagen te gaan. Ik wist aanvankelijk niet wat ik daar zou moeten, maar toen ik via JMA een oproepje vond voor de Jongeren Kopenhagen Coalitie, was het voor mij duidelijk. Dus ik stuurde een CV, sollicitatie en een actie-idee en ik werd uitgekozen samen met m’n idee.
De ideeën die wij met z’n twintigen gaan uitvoeren zijn erop gericht om Nederlandse jongeren bewust te maken van wat er in Kopenhagen op het spel staat. Dit doen we onder andere door gastlessen op scholen, een debatavond, een feest en in mijn geval een ruilspel. De bedoeling is dat mensen voorafgaand aan Kopenhagen een energiebesparend ruilspel gaan doen. Je begint met een biologisch appel en ei en probeert door met mensen te ruilen met iets zo energiebesparends mogelijk terug te komen. Het vindt plaats van 6 tot 11 december en iedereen kan zich aanmelden via ruilspelkopenhagen@gmail.com.
Zelf bereid ik me voor door steeds meer over klimaatverandering en de onderhandelingen in het algemeen te lezen. Ik wil goed voorbereid daar staan. Ik heb niet de illussie dat ik echt verschil kan maken. Mijn voornaamste doel is om te laten zien dat wij de generatie zijn waarom het gaat. In 2050 zijn de meeste huidige onderhandelaars er niet meer bij, terwijl ik rond die tijd hoop te gaan genieten van een welverdiend pensioen en niet opgescheept wil zitten met de ellende van vorige generaties. Een zo ambitieus mogelijk accoord is dus mijn hoop.
Thuis probeer ik zo duurzaam mogelijk te leven, maar makkelijk is het niet, want je bent altijd wel ergens slecht bezig. Ik eet vegetarisch, zet m’n gaskachel alleen aan als het echt moet en heb geen rijbewijs. Aan de andere kant vlieg ik nog steeds één keer per jaar (dat compenseer ik wel, maar dat is niet voldoende), eet ik wel veel kaas, wat net zo slecht is als vlees en koop ik een paar producten biologisch, maar van de meeste dingen koop ik gewoon het goedkoopste. Maar ik doe m’n best.
Het onderwerp klimaat kom ik niet echt tegen in m’n werk, maar in m’n andere vrijwilligerswerk bij Amnesty International, merk ik dat het wel langzaam belangrijker wordt. Economische en sociale rechten gaan een steeds grotere rol spelen daar en natuurlijk heeft klimaatsverandering directe invloed op zaken als voedselvoorziening, een dak boven je hoofd hebben en je geld kunnen verdienen.”