Column: Nee-Nee, of misschien Ja-Ja?

Toen ik – in een ver verleden – een folderwijk had, was ik altijd verbaasd over de hoeveelheid reclame die ik moest verspreiden. Verpakt in plastic. Zelf hadden we een Nee-Nee sticker, ik kende het fenomeen reclamefolders dus niet zo goed. Nieuwsgierig bladerde ik de folders door. Het sprak me echter niet aan, ook omdat het elke week hetzelfde was. Reclames voor stoelen en banken, Blokker, Zeeman, winkels waar ik nooit van gehoord had en wat er in de bonus was bij de AH. Conclusie: niet interessant. 

De Nee – Nee sticker bespaart je dus een hoop rotzooi in huis. Een sticker die je zelf kan maken, maar ook gratis op kan halen bij de gemeente. Een goeie uitvinding.

Nu zie ik nog steeds regelmatig scholieren langs lopen met reclame folders; soms wagen ze het om ze bij ons in de bus te gooien. Reclame voor pizzeria’s en feestjes wordt blijkbaar door de promotiemedewerkers als een toevoeging tot ieders leven gezien. Daarnaast adresseren de Postcodeloterij en de Ikea de reclame, waardoor het bijna onmogelijk is om er vanaf te komen. De Nee – Nee sticker levert helaas niet de garantie waar je op hoopt.

Toen ik net in mijn appartementje trok kreeg ik reclame voor bewoners die er al jaren niet meer woonden. Zij hadden dit blijkbaar voor lief genomen, en liepen gewoon wat vaker met het oud papier. Ik had hier geen zin in en heb op alle brieven van de VVD, Postcodeloterij en Douglas groot ‘retour afzender verhuisd’ geschreven en terug gestuurd. Ook dit blijkt tegenwoordig niet meer te helpen, je moet je digitaal afmelden.

Ik vind post achterhaald, wie wil er nou nog reclame door de bus? Ik hoef geen reclame van mijn bank, de NS of brieven van de gemeente. Liever zou ik de reclames per mail ontvangen, je kunt je dan zelf af of aanmelden of de mail simpelweg verwijderen. Voor bedrijven is dit ook eenvoudiger en goedkoper. Zo bereiken ze hun doelgroep beter en hebben ze inzicht statistieken. Bovendien, als ik wil weten wat er in de aanbieding is, dan zoek ik het wel op.

Iets anders dat ik ook niet begrijp, is de fietsreclame. Wanneer ik mijn fiets op de universiteit stal, tref ik hem regelmatig aan met aangehechte reclame. Ongevraagd worden er flyers van feestjes aan je fiets gehangen. Tot mijn verbazing hing er laatst ook wat van de UU zelf aan! Iedereen vindt het irritant en het eindigt dan ook altijd op de grond. Ik overweeg om een nee-nee sticker op mijn fiets te plakken. Maar dat zal ook wel geen garantie bieden. Kan ik me afmelden per mail misschien?

Zou het niet beter zijn om met Ja – Ja stickers te werken? Op die manier verander je wat de norm is. Wil jij reclame, plak dan een Ja – Ja sticker op je brievenbus; wil je geen reclame, plak dan niks. Dit geeft een positievere boodschap. En voor reclamebezorgers is het dan duidelijker of iemand wel of geen reclame wil. Ik verwacht dat een stuk minder mensen voor reclame zullen kiezen.

De reclamewereld vindt dat je hun reclame moet zien, in de hoop tot nieuwe aankopen. Wat ze echter niet begrijpen is dat het heel belangrijk is om je doelgroep te kennen. Ik ben hun doelgroep namelijk niet. Duurzame merken flyeren niet, omdat dit niet duurzaam is. Duurzame reclame is mond-op-mond en digitaal, waar duurzaam-minded-mensen dan ook goed in zijn. Een goed product verkoopt door de loyaliteit van klanten. Daar heb je geen reclamebureau voor nodig.

Wil je toch flyeren? Kijk eens op: www.growingpaper.nl Daar kun je reclame afdrukken op papier met bloemenzaadjes. Na het lezen kun je de folder een tweede leven geven door deze te planten!