Sustainable Humans: Xander

Duurzaamheid houdt voor mij in dat je op zo’n manier omgaat met je omgeving  dat de volgende generatie er net zo van kan genieten. Dit betekent niet dat je autarkisch (zelfvoorzienend, red.) moet leven, maar wel dat je je bewust moet zijn van wat je gebruikt en wat voor beslag je legt op de aarde.

Sinds ik het boek “Eating Animals” van Jonathan Safran Foer heb gelezen, ben ik mijn eigen eetgewoonten gaan veranderen. Men zegt niet voor niets: ‘je bent wat je eet’. De dieren die je eet worden ook gevoed. Natuurlijk wist ik daarvoor al wel dat de bio-industrie slecht is, maar ik vond het moeilijk om dit te rijmen met mijn gewoonten. Met name ook door de sociale rol die eten heeft.

Het boek van Safran bestaat uit twee delen. In het eerste deel vertelt hij wat ik al wist: over de slechte omstandigheden waarin dieren leven. In het tweede deel vertelt hij hoe hij hier zelf mee omgaat. Juist omdat Safran Foer niet op een enorm rigoureuze, principiële manier omgaat met zijn voeding, dacht ik: dit kan ik ook.

In principe vertel ik mensen dat ik vega ben, al eet ik zo nu en dan wel vlees. Het is makkelijker om voor jezelf te zeggen: in principe eet ik geen vlees dan te besluiten om alleen goed vlees te eten. Dan zou je in ieder restaurant moeten vragen naar de afkomst van vlees en vis.

Ik houd enorm van vlees, maar in plaats van te zeggen: ik mag van mezelf niet te veel vlees eten, benader ik het liever op een positieve manier. Ik eet liever één keer in de week een goede biefstuk, dan gehakt door al mijn pastasauzen te gooien. Het belangrijkste vind ik bij de afweging of we dieren mogen eten, is dat diens bestaan niet geheel in dienst van ons moet zijn geweest. Dus ja, ik vind wel dat we dieren mogen eten, zo lang ze maar hebben kunnen leven als echte dieren.

Xander, 23
Utrecht