Is de mensheid een slang die haar eigen staart op eet?
Het plastic probleem als inspiratie voor kunst
Vorige keer schreef ik over Plastic Whale, een sociale onderneming die plastic afval omzet naar een winstgevend product/service. Nu is er in het Museum Valkhof in Nijmegen een tentoonstelling die hetzelfde niet-zo-duurzame onderwerp belicht: plastic. Deze tentoonstelling, Dossier Plastic, is opgedeeld in tweeën: Out to sea geeft je op een educatieve manier een veelomvattend beeld van het plastic probleem en Liquid mountain benadert plastic vanuit een kunstzinnig oogpunt. Door deze combinatie loop je het museum uit met een boel nieuwe kennis maar ook veel inspiratie.
Door Nynke Bonnema
Een klein voorproefje..
Personificatie van de plastic tas
In de tentoonstelling wordt een filmpje getoond die de levenscyclus van een plastic tas laat zien: The majestic plastic bag. De tas reist via de wind van parken door straten naar rivieren, waarbij vuilnisbakken en schoonmakers zijn vijand zijn. Uiteindelijk beland de tas in de oceaan, waar het opbreekt in kleine stukjes, het einde van de cyclus. Zodra je plastic afval weggooit vergeet je het. Dit is een van de voorbeelden waarbij de tentoonstelling je aan het denken zet over je eigen afval en wat voor lange weg het nog te gaan heeft, met alle gevolgen van dien.
Schrikbarend
Verder besteed de tentoonstelling ook aandacht aan het dierenleed als gevolg van plastic. ‘Van meer dan 260 diersoorten is het bekend dat ze verstrikt raken in het afval of ervan eten’. De foto hiernaast is hier een voorbeeld van en laat zien hoe ontzettend veel plastic terecht is gekomen in de maag van een vogel. Dat dieren plastic voor voedsel aan zien is een vrij bekend probleem. Maar ik kwam ook achter nieuwe feitjes. Wist je al dat plankton en algen veel te ver ‘meeliften’ op plastic materiaal en zo hun ecologisch evenwicht in gevaar komt?
Art
Ik houd van duurzaamheid en ik houd van kunst. Deze combinatie trok mij naar deze tentoonstelling. Liquid mountain bestaat onder andere uit de tentoonstelling van Anna Bak. Geïnspireerd door overconsumptie en schaarste van grondstoffen laat ze een onheilspellend beeld zien van de toekomst. Dit dreigende gevoel wordt aangewakkerd door weinig licht en bepaalde beelden en geluiden. Een tentoonstelling waarbij je je eigen fantasie en interpretatie kunt gebruiken.
Autoxylopyrocycloboros
Simon Starling laat een diavoorstelling zien, waarin je hem in een houten stoombootje ziet varen. Het hout van het bootje zelf dient als brandstof voor de motor. Langzaam aan blijft er dus niet veel meer van het bootje over. Autoxylopyrocycloboros is de naam van zijn werk, refererend naar een methodologische slang die zijn eigen staart op eet. Zijn wij als mensheid ook onze eigen staart aan het opeten?
Kortom, Dossier Plastic bereikt een mooi evenwicht tussen kunst en educatie. De tentoonstelling is veelzijdig en communiceert het probleem van plastic op verschillende manieren, waaronder door gebruik te maken van kunst. Persoonlijk vind ik kunst een fantastische manier om duurzame onderwerpen aandacht te geven.
In dit artikel heb ik, wat voor mij de meest aansprekende aspecten waren, uitgelicht. Maar daarnaast is er nog veel meer te zien! Heb je interesse? De tentoonstelling is nog t/m 19 februari te bewonderen.
