Nine in India deel 2: de ontdekking van een duurzame wereld

In de ecotown waar ik verblijf leer ik over andere benaderingen van en leefstijlen in duurzaamheid. Ik zal de komende maand nog in Auroville verblijven en mijn bevindingen met jullie delen. Nu neem ik jullie mee naar het bos, Sadhana Forest, waar het leven in harmonie met de natuur, centraal staat. In mijn voorgaande blog deelde ik mijn eerste indrukken van Auroville zelf. Ik was wat teleurgesteld, maar des te groter is mijn enthousiasme over Sadhana Forest, waar ik twee weken heb gewoond.

Door Nine de Jonge

Sadhana Forest is een nabijgelegen gemeenschap waar jongeren vrijwillig werken om een gebied dat dertien jaren geleden nog dor en droog was, te herbebossen. Ik voelde me er direct thuis. De sfeer was ontspannen en het leek een hechte groep, iets wat ik in Auroville tot nu toe heb gemist. In deze gemeenschap is de duurzame leefstijl expliciet aanwezig en inspireerde mij direct.

Ingenieuze systemen

Bij binnenkomst werden eerst de composttoiletten gedetailleerd en zonder gêne uitgelegd. Ik vond het erg fascinerend, dus ik wil jullie dit niet onthouden. In elke toiletruimte is een gat om in te poepen en een hurktoilet om in te plassen. Tevens is er een kannetje waarin je kunt plassen mocht je het tegelijk doen. Een ander kannetje vul je met water uit een vat om jezelf boven het plas-gat te wassen. Wassen doe je met één hand, deze hand moet je vervolgens nergens anders voor gebruiken. Je strooit zaagsel over je poep, zodat het een droge massa wordt en niet stinkt. De ontlasting wordt opgevangen in tonnen en wordt bewaard om te drogen. Na een half jaar is het bruikbare compost, die ze gebruiken om de bomen mee te voeden. “Zo doet iedereen een donatie aan de gemeenschap.” Omdat het een veganistische gemeenschap is gebruiken ze geen dierlijke mest. De urine wordt gebruikt voor het activeren van houtskool en het voeden van de nieuwe bomen.

De hand waarmee je je gewassen hebt, houd je apart. Je andere hand gebruik je om de deur te openen en het handwassysteem te bedienen. Dit bestaat uit een kan die is vastgemaakt aan een paal. In deze kan zit een klein gaatje. Wanneer je water vanuit een vat in deze kan giet, komt er een straaltje onderuit, waarmee je je handen wast. Ernaast staat een flesje met biologisch afbreekbare zeep, met in de dop ook een gaatje, zodat je gemakkelijk een beetje op je handen kan spuiten. Dit water loopt direct de planten in, die het water goed kunnen gebruiken. Door het niet doortrekken van het toilet en het kraantje besparen ze erg veel water. De hygiëne is van uiterst belang in deze gemeenschap – omdat iedereen dicht op elkaar leeft kunnen bacteriën zich snel verspreiden. De toiletten zijn in principe niet onhygiënischer dan die wij thuis gewend zijn.

Koken en eten

De veganistische maaltijden worden bereid op een ‘rocket stove’ met houtvuur, in een stenen vorm waarin de pan ligt. Zo wordt de warmte efficiënt gebruikt. Het hout dat ze gebruiken is enkel van bomen die zijn gestorven. De drie maaltijden koken ze voor alle vrijwilligers wat het energiegebruik nog efficiënter maakt. Het overige eten gaat naar de dieren of wordt gecomposteerd. Het wordt zelden bewaard omdat dit moeilijk is in zo’n warm klimaat en opnieuw opwarmen zou ook niet lonen. Ze hebben gekozen om geen koelkast te gebruiken, omdat het veel energie kost, hun theorie is dat dat juist zorgt voor verspilling en omdat groenten en fruit ongesneden wel een week goed blijven. Er wordt niet veel weggegooid omdat ze de inkopen goed weten in te schatten, deze zijn zoveel mogelijk lokaal, biologisch en in bulk. Ze spreken overigens niet van weggooien omdat het altijd wel ergens voor gebruikt wordt.

Schoonmaken

Voor het afwassen hebben ze ook een origineel systeem bedacht. Er staan vier bakken water naast elkaar. Je etensresten gooi je in de compostbak of de bak voor de koeien, daarna doop je je bord in de eerste bak water. Je pakt kokos-draden (van de schil) en wat as (dat een restant is van het koken) en poetst hiermee je bord. Daarna doop je het in de tweede en derde emmer. In de laatste laat je je servies liggen, waarin wat jodium bij het water zit dat het nog eens reinigt. Dit laatste is niet zo duurzaam maar wel nodig voor de hygiëne.

Cosmetica

Er is een modderpoel op hun terrein, waarvan de modder zeer reinigend is; een gratis kleimasker. Douchen doet men met een emmer water en een blok natuurlijke zeep. Als tandpasta gebruiken ze poeder van de neemboom. Je kunt hier tabletten van kopen of de bladeren eten (erg bitter) tegen infecties en ziektes. Mensen lijken hier veel meer kennis te hebben van de kracht van planten, en proberen eerst natuurlijke middelen voor ze aan antibiotica beginnen.

Ook leuk is hun zero-waste-hut, waarin tot in detail afval gescheiden wordt, maar waarin ook nieuwe bestemmingen worden gezocht voor restafval.

Sociale duurzaamheid: De gemeenschap

De vrijwilligers die de gemeenschap vormen een duurzame leefwijze, en brengen dit mee naar huis. Mensen van over de hele wereld komen hiernaartoe om te helpen het bos te herbeplanten. Wat namelijk vroeger een rijkelijk bos was, veranderde in een dorre vlakte door onduurzame houtkap. De afgelopen veertien jaar hebben vrijwilligers energie gestoken in het vasthouden van water en het planten en verzorgen van bomen. Dit heeft geresulteerd in een jong bos met een herstellende biodiversiteit.

Het is een positieve en stimulerende gemeenschap, iedereen is deel van de groep. De gemeenschap is een belangrijk aspect van het herbebossen geworden. Om kwart over vijf uur gaat iemand langs alle hutten om de gemeenschap op muzikale wijze wakker te maken. Dit is een heel persoonlijke manier, met name wanneer iemand voor je zingt. Om kwart voor zes doen we ochtendgymnastiek in een cirkel, waar ieder één voor één een beweging bedenkt. Dit sluiten we af met de Sadhana stretch; “open your arms and hug the one next to you”. Dat is een warme manier van iedereen een fijne dag te wensen. Wanneer je iedereen ongeveer geknuffeld hebt wordt de taakverdeling gemaakt. Dan werk je tot het ontbijt en daarna tot de lunch. Het werk wordt een seva genoemd; het is voor de gemeenschap en geld is afwezig. Het is bijzonder dat er jaarlijks duizend vrijwilligers komen, die minimaal zes uur per dag werken. Ook wonen er drie gezinnen, die volgens het idee van ont-scholing hun kinderen opvoeden.

Elke vrijdag hebben ze een rondleiding, diner en filmavond dat veel mensen trekt. Zo verspreiden ze hun duurzame missie en trekken nieuwe vrijwilligers aan. Sommige vrijwilligers zijn nooit weggegaan.