Carrière in ontwikkelingssamenwerking II

Hoe Jaap Schultz bij Fairfood terecht kwam

Jaap Schultz (30) is Project Leader Consumers bij Fairfood. Fairfood is een internationale campagne- en lobbyorganisatie zonder winstoogmerk, die de voedingsmiddelenindustrie aanspoort haar ketens te verduurzamen. Zo wil Fairfood een bijdrage leveren aan de bestrijding van wereldwijde honger en armoede.

Wat zitten jullie in een prachtig pand!
Ja hè! Fairfood heeft dit pand ongeveer anderhalf jaar geleden gehuurd. Greenpeace heeft hier ooit nog kantoor gehouden, maar toen wij er in trokken was het net gebruikt als studentenhuis. Er moest dus ontzettend veel aan gebeuren. Maar we hebben alles zelf verbouwd; nieuwe vloeren erin gelegd, alles geschilderd. In de avonduren en soms zelfs in het weekend. We werken hier met 30 betaalde en ongeveer 40 onbetaalde medewerkers. Iedereen is eigenlijk altijd wel bereid om zich extra in te zetten als dat nodig is. Dat was nu zeker het geval.

Klinkt als een hecht en vooral gemotiveerd team.
Iedereen die hier werkt is wel gedreven ja. Hoewel er mensen met heel verschillende achtergronden rondlopen, zijn we allemaal wel in zekere zin idealisten. Dat moet ook wel als je in zo’n organisatie wil werken. Enthousiasme en passie zijn essentieel.

Dat bleek al tijdens de sollicitatieprocedure. Toen ik bij Fairfood solliciteerde werkten er 10 betaalde krachten. In mijn sollicitatieronde zou dat aantal verdubbeld gaan worden. Mijn eerste gesprek bestond uit een soort speeddate. Voor de 10 openstaande vacatures waren er 50 kandidaten aanwezig die allemaal heel kort aan hun eventuele toekomstige manager moesten vertellen wat hun specifieke kwaliteiten waren en waarom ze zo graag bij Fairfood wilden werken. Dan is enthousiasme wel belangrijk!

Jij hebt het dus! Hoe ben je zo enthousiast geworden?
Ik wist altijd al dat ik iets in het buitenland wilde doen. Werken in ontwikkelingssamenwerking lag wel voor de hand, maar wilde ik niet per se. Naar het buitenland gaan was voor mij het belangrijkste. Na mijn middelbare school ben ik eerst een jaar naar de kunstacademie in Venezuela gegaan. Toen ik weer terug naar Nederland kwam, ben ik begonnen met een studie rechten in Maastricht. Zomaar eigenlijk; ik moest toch iets. Maar ik kwam er al snel achter dat het niks voor mij was.

Uiteindelijk maakte ik de overstap naar gezondheidswetenschappen. Daar was ik wel op mijn plek. Voornamelijk de hele problematiek rond HIV/Aids vond -en vind- ik erg interessant. Ik volgde de richting gezondheidsvoorlichting en leerde onder andere hoe je gedragsverandering tot stand kan brengen op het gebied van gezond voedsel, lichaamsbeweging, veilig vrijen. De link naar het kopen van duurzame producten werd later natuurlijk snel gelegd.

En die hang naar het buitenland dan?
Voor mijn afstudeeronderzoek was het eindelijk weer zover! Ik ben zes maanden in Tanzania geweest om daar onderzoek te doen naar denkbeelden over HIV/Aids onder jongeren. Ontzettend interessant. Daar werd het mij duidelijk dat ik in mijn toekomstige baan iets voor andere mensen wilde betekenen.

Toen ik terugkwam uit Tanzania was ik klaar met studeren en moest ik dus een baan gaan zoeken. Dat lukte in Den Haag waar ik een half jaar als intercedent heb gewerkt bij een medisch uitzendbureau. Toch werd ik daar niet echt gelukkig van. Vrienden zeiden in die tijd dat je als intercedent ook iets voor andere mensen betekent, maar het gaf toch niet de voldoening die ik zocht. Waar ik die wel kon vinden was voor mij ook nog steeds een grote vraag. Toen ben ik weer in de horeca gaan werken. Dat had ik tijdens mijn studie ook altijd gedaan en het gaf me de mogelijkheid om min of meer ‘rustig’ na te denken over wat ik wel echt wilde. Daar kwam toch uit dat ik met ontwikkelingssamenwerking aan de slag wilde. Het solliciteren kon weer beginnen.

En dat lukte?
Op een gegeven moment kon ik aan de slag bij BiD network (Business in Development) als communicatiemedewerker. Het ging om een functie op projectbasis, die eerst drie maanden zou duren en er uiteindelijk vijf werden. En daarna kwam Fairfood al.

De speeddate kreeg een vervolg, maar ik ben nog wel drie keer op gesprek geweest voordat alles rond was. In juni 2007 ben ik begonnen op de afdeling Campagne & Lobby als Project Leader Consumers & Citizens. Het consumers gedeelte heb ik zelf opgezet toen ik begon. Dit bleek veel groter te worden dan we in eerste instantie dachten. Nu is de functie daarom opgesplitst en doe ik alleen nog het onderdeel consumers.

Wat doe je als Project Leader Consumers?
Zoals het woord het al zegt gaat het bij consumers om het daadwerkelijke koopgedrag van mensen. Citizens zorgt dat mensen achter de missie van Fairfood staan, consumers gaat nog een stap verder. Wij bieden kopers de mogelijkheid om makkelijk te kiezen voor duurzame producten. We vertellen ze face-to-face hoe ze dat kunnen doen, maar bieden bijvoorbeeld ook de pocket guide met duurzame producten aan. Tot nu toe is mijn functie deels uitvoerend en deels strategisch geweest. De komende tijd zal het bedenken van strategieën de boventoon gaan voeren omdat we ook internationaal voet aan de grond krijgen. Weer een nieuwe uitdaging dus!

Je zit dus nog wel even goed bij Fairfood. Heb je nog verdere toekomstplannen?
Ik wil in ieder geval nog een keer voor langere tijd naar het buitenland. Dat zie ik nog wel gebeuren via een ontwikkelingsorganisatie of zelfs een commercieel bedrijf. Als het maar wel een organisatie is die de mensen daar stimuleert om zelf aan de slag te gaan. Ik geloof heel erg in een praktische instelling. Het moet uiteindelijk uit de mensen zelf komen. Geld geven en dan je handen ergens vanaf trekken heeft totaal geen zin. Dat is het mooie aan Fairfood. Wij bieden mogelijkheden aan iedereen om zélf iets te doen.

Ben je zelf ondertussen ook echt alleen maar duurzaam bezig?
Ik ben nog veel meer stil gaan staan bij mijn inkoop- en leefgedrag ja. Iedereen heeft wel een paar standaard producten die altijd in huis moeten zijn. Koffie, thee, chocola. Dat kan allemaal duurzaam en doe ik dus ook. Als ik tegenwoordig chocola krijg die niet eerlijk geproduceerd is, geef ik het meestal weer weg. Maar ik ben een praktisch idealist hoor. Het moet allemaal wel leuk blijven!

Dat kan ook best. Ik hoor te vaak van jongeren dat ze wel willen, maar… Hetzelfde geldt voor vrijwilligerswerk. Zelf ga ik een keer per maand met een groepje verstandelijk gehandicapten iets leuks doen. Naar de dierentuin, een museum, gewoon door de stad wandelen, noem maar op. Als ik dan van anderen hoor, dat dat ze ook zo leuk lijkt denk ik: “Als het je zo leuk lijkt, doe het dan ook gewoon!” Zo moeilijk is het allemaal niet.

Heb je nog meer tips voor iedereen die ook wel bij een organisatie als Fairfood zou willen werken?
Ook om mij heen blijkt maar weer dat het niet per se uitmaakt wat je gestudeerd hebt. Belangrijk is vooral dat je actief en enthousiast bent. Enthousiasme, passie en gedrevenheid in je brief en in je gesprek zorgen dat je eruit springt. Daarnaast is het wel van belang dat je kunt aantonen dat je affiniteit hebt met de sector. Alleen zeggen dat je af en toe een boek leest over ontwikkelingssamenwerking is niet genoeg. Zorg bovendien dat je dicht bij jezelf blijft. Ga op zoek naar een functie die echt bij je past, dan pas jij zeer waarschijnlijk ook wel bij de functie!

Link: fairfood.org

Dit artikel is integraal overgenomen van de vacaturesite van Move Your World.