Dagboek Oeganda II

De winnaars van de Millenniumbattle 2009 op studiereis in Oeganda. Anouk Post, Laura Schoot, Judith Ament en Tom Swierts bloggen je bij..

De reis door Oeganda levert veel interessante  inzichten op, onder andere over de voetbalkwaliteiten van ex-kindsoldaten… Lees snel verder!

Dag 4
Laura Schoot

Na wakker te worden met prachtig uitzicht over lake Bunyonyi vertrokken we om sister Helen op te halen die ons vandaag rond zou leiden in haar gebied.

Het eerste bezoek was aan een ziekenhuis, ooit opgezet door Nederlandse missiezusters, maar dat nog steeds veel connecties had met Nederland. Zo werkt er een Nederlandse chirurg met twee coassistenten, en een verpleegkundige. Het gebrek aan faciliteiten is erg groot, en het contrast met een Nederlands ziekenhuis is erg groot. Zo vertelde de verpleegkundige dat te vroeg geboren baby’s al heel snel opgegeven werden, omdat ze de kleinsten geen beademing kunnen geven. We mochten een kijkje nemen na een keizersnede en hadden de jongste tweeling van Oeganda bewonderd.

In het ziekenhuis kan je ook met een health insurance terecht, zonder verdere kosten, maar het deel dat er nu met Insurance werd behandeld was erg klein.

Door een berggebied met veel landbouw reden we door naar een tweede dorp met een health Insurance. Hier bleek het schema minder goed te werken dan in het eerste dorpje. Het bestond uit 5000 mensen, de grootste community. Het probleem was dat in het verzekeringspakket alles was ingesloten dus dat de kosten die uitgingen hoger waren dan die in het systeem kwamen.
Morgen weg bij het mooie meer, en op reis naar de andere kant van Oeganda: Soroti.

Dag 5 & 6
Judith Ament

Vrijdagochtend zijn we uit het hotel bij Jinja vertrokken in de richting van Soroti. De rit was langer dan verwacht en bestond voornamelijk uit dirt roads. Na de lunch vervolgden we naar een kantoor van de Transcultural Psychosocial Organization (TPO). We kregen een korte introductie over het werk dat TPO met mensen uit de verschillende communities verricht. ’s Middags bezochten we een groep vrouwen die onder de naam “People living with HIV/AIDS” langs dorpen trekt om mensen bewust te maken van de gevaren van deze ziekte. We werden begroet met zang, waarna een toneelstuk volgde over zaken omtrent HIV/AIDS. Dit toneelstuk voert de groep op in dorpen om de mythes die mensen nog steeds geloven te ontkrachten. In het toneelstuk komt onder andere een ‘witch doctor’ voor. Het bleek dat veel dorpelingen nog steeds geloven dat een dergelijke dokter AIDS kan genezen.

Na het toneel reden we naar een andere community waar TPO werkt met twee verschillende groepen. De eerste groep bestaat uit voormalig kindsoldaten uit het Lord’s Resistance Army (LRA) en andere misbruikte kinderen. Deze jongeren hadden zichzelf verenigd om hun traumatische ervaringen te kunnen delen. TPO begeleidt hen met psychologische hulp en zorgt ervoor dat ze weer kunnen integreren in hun community en weer naar school kunnen. De tweede groep bestaat uit ouders van wie kinderen ontvoerd zijn of zijn geweest door het LRA. TPO draagt zorg voor het reunieren van ontsnapte kinderen uit het LRA en hun ouders. Uit de omgeving van Soroti zijn in 2003 ongeveer 2000 kinderen ontvoert. Een deel daarvan is inmiddels teruggekeerd naar Soroti, maar van een ander deel is nooit meer iets vernomen.

Om na het aanhoren van al deze narigheid de middag toch nog luchtig af te sluiten, hebben we ons ten slotte in het zweet gewerkt op het voetbalveld. De uitslag: 1-0 voor ons! (Jos, John & ik).

Dag 5 & 6
Thomas Swierts

Vandaag was een heel erg leuke dag. We zijn eerst naar een ‘Mothers Community Group’ geweest waar ik vrouwen heb gesproken die families uit hun dorp helpen met problemen. De mothers hadden heel heftige verhalen over zelfmoordpogingen en HIV/AIDS gevallen. Gelukkig hadden de meeste verhalen wel een goed einde, wat aangeeft dat de vrouwen erg goed werk doen.

Daarna hebben we een school bezocht waar ook vaak ex-kindsoldaten en ouders van ex-kindsoldaten samen komen om hun trauma’s te verwerken. Het was erg schokkend te horen dat een aantal kinderen nog steeds niet terug is en waarschijnlijk ook niet meer terug komen… Ook heb ik voor mijn radio dagboek een ex-kindsoldaat even individueel gesproken. Hij vertelde over hoe hij gevangen is genomen en hoe het was om in het Verzetsleger van de Heer te zitten. Uiteindelijk heeft hij zich na een gevecht overgegeven aan de lokale militie en die hebben hem weer terug naar huis kunnen brengen. Gelukkig ging het nu weer goed met hem, en helpt hij veel anderen die nog met hun problemen te kampen hebben.

Tot slot hebben we met de schoolkinderen een potje gevoetbald wat heel erg leuk was. Ze probeerden ons een beetje te dollen (en dat lukte ook af en toe) en de toeschouwers vonden elke actie die we maakten hilarisch, en dat vond ik dan ook weer heel erg grappig.
Uitslag: 1-0 voor de tegenstanders…