We R2C the Future

Alwin’s Road to Copenhagen

Een busreis is iets onvatbaars. Een inzittende van een bus is op weg naar zijn bestemming, het feit dat hij hierbij levens uit de geschiedenis, het heden en uit de toekomst doorkruist lijkt niet meer dan bijzaak voor hem. Op de snelweg passeert de reiziger honderden tegenliggers, zonder te weten wie hij voorbij gaat, zonder meer te zien dan de voertuigen. 

 ben op weg naar huis, naar mijn 12 vierkante meter tellende verblijf. De ruimte die een nederige student nodig heeft om te leven. Op dit moment rust zowel mijn lichaam als geest uit van twee weken waarin veel van de ´dagelijkse sleur´ niet leek te bestaan. Door de voorruit van de bus kijk ik met genoegen uit over een door de zon van oranje gloed voorzien landschap gehuld in sneeuw. Mijn Ipod draait Kid A af. Is de muziek een aanvulling op de setting, of is de setting een aanvulling op de muziek, vraag ik me af terwijl ik over de weg in de verte tuur. Het is 16 december 2009, ik herinner me dat ik gisteren nog tegen een ‘mederoadie’ opperde ‘Remember remember the 15th of December…’. En ik durf te beweren dat ik deze dag niet zal vergeten. De dag waarop ik Per Ørum (Deens parlementslid voor infrastructuur) en Jacqueline Cramer (minister VROM) een manifest voor elektrische mobiliteit overhandigde, de dag waarop ik een prachtig nieuw hoofdstuk in mijn leven bezegelde: The Road to Copenhagen. 

Om me heen liggen mensen te slapen, in de bekende uiterst ongemakkelijke en benauwde houdingen die men noodgedwongen aanneemt in een busstoel. Deze mensen zijn voor mij veel meer geworden dan medereizigers. Ik heb op mijn reis karakters achter deze vermoeide gezichten getracht te doorgronden en in veel gevallen bewonderd. Met de tijd als enig obstakel. Studenten industrieel ontwerpen, internationale betrekkingen, economie, ecologie, werktuigbouwkunde, vrijetijdswetenschappen en vele anderen hebben me hun kennis en mening wijzer gemaakt. Dit alles op een reis van Den Bosch naar de klimaattop in Kopenhagen. Van 1 tot en met 15 december heb ik mijn dagen in dienst van de promotie der elektrische mobiliteit gesleten. Op een elektrisch aangedreven scooter legde ik naar schatting 900 kilometer af in de gure december kou en regen, vergezeld door 300 Nederlandse, Duitse en Deense jongeren van tussen de 18 en 26 jaar oud. 

De afgelopen 15 intensieve dagen voelen aan als een jaar aan ervaringen, zowel in sociale als educatieve zin. Sprekers als onder andere Michael Braungart (C2C), Kay van de Linden (spindocter), Elmer van Grondelle (auto designer), Gerhard Knies  (Desertec), Aart van Veller (wij zijn koel) en Robert Swan (poolreiziger) hebben ieder met hun eigen geschut genadeloos kennis op mij afgeschoten. De verhalen die zij vertelden waren van zeer variërende aard, echter allemaal waren de vertellers bekwame initiators op hun eigen gebied. Allen spraken zij van de grote potentie die er is voor een duurzame toekomst, en wat mij heeft geïnspireerd is dat geen van hen daarbij moeite had concrete oplossingen naar voren te brengen. Conflicterende politieke belangen op verschillende schaalniveaus en gebrek aan innovatiedrang bij overheden, respectievelijk de kloof tussen intentie en gedrag bij zowel producent als consument werden benadrukt als barrières op de weg naar een milieubewust handelende samenleving. Dit alles is voor mij niet nieuw geweest, maar heeft wel een sterk bevestigende werking gehad op mijn bevindingen.  

The Road to Copenhagen was meer dan een opsomming van inspirerende lectures, workshops, elektrisch scooter rijden en heerlijk feesten. 15 dagen heb ik van 06.30 tot 02.00 intens en bewust genoten, elke dag was een verassing omdat ik simpelweg totaal geen weet had van het programma en dus van wat komen ging. De ene dag sprintte ik in 3,9 seconden van o naar 100 in een Tesla Roadster, de andere dag discussieerde ik met medereizigers over de toekomst van elektrische mobiliteit om weer een andere dag te dansen en sjansen op Kraak & Smaak tunes in Kopenhagen. Deze tocht was meer dan een aaneenschakeling van fenomenale gebeurtenissen, meer dan een elektrische scootertocht door Nederland, Duitsland en Denemarken in december 2009. Deze trip was een beweging van 300 ambitieuze jongeren met een eenduidige passie en boodschap: elektrische mobiliteit is de volgende etappe in de beklimming die de weg naar een milieuvriendelijke samenleving is. 

And I am proud to say that I was part of it.

Alwin Veldboom

Secretaris van Morgen en student Milieu-maatschappijwetenschappen

Voor filmpjes, blogs en andere informatievormen check www.theroadtocopenhagen.com