Memories of a sustainable mind

Don Gerritsen blikt terug op de afgelopen twee jaar als jongerenvertegenwoordiger

De grootste fout in mijn leven heb ik bijna gemaakt, toen ik net terug kwam van mijn stage bij het VN milieuprogramma in Nairobi. Het is alweer meer dan 2 jaar geleden. Ik had me niet aangemeld als VN jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling, omdat ik mijn masterscriptie moest verdedigen.

’s Nachts, na de deadline voor aanmelding, werd ik wakker en heb me toch nog snel verkiesbaar gesteld. Door coulantie van de Nationale Jeugdraad ben ik toch het selectietraject ingegaan. Uiteindelijk ben ik verkozen met een meerderheid van de stemmen: ik werd Verenigde Naties jongerenvertegenwoordiger duurzame ontwikkeling.

Wat is er sindsdien gebeurd? Twee jaar lang heb ik verschillende delen van de wereld gezien en de boodschap overgedragen die de Nederlandse jongeren mij hebben meegegeven: de wereld moet duurzamer.

Enorm veel energie heb ik gekregen van alle input. Contact met duizenden jongeren, met opbouwende geluiden (‘Waarom maken we geen hometrainers die energie opwekken?’) tot minder opbouwend commentaar (‘Je lijkt wel een enge sektariër zoals je in het NOS-interview van geen enkel realisme blijk geeft’).

Schitterend dat ik de eer had om als jongerenvertegenwoordiger in de Nederlandse regeringsdelegatie mee te mogen tijdens de Verenigde Naties Commissie voor Duurzame Ontwikkeling. En de Verenigde Naties klimaattop in Kopenhagen, uiteraard. Nooit zijn er zo veel mensen wereldwijd betrokken bij een VN top.

Nooit zijn er zoveel jongeren wereldwijd financieel ondersteund door de Nederlandse regering om deze top bij te wonen en mee te denken over hun eigen toekomst.

Maar daar is het niet bij gebleven. Andere mooie dingen heb ik meegemaakt:

– Bier drinken met Jan Peter Balkenende, die daardoor nóg sneller ging praten;
– Twee héle korte speeches geven bij de Verenigde Naties;
– Goede workout met Gerda Verburg in Central Park, ik zou graag nog eens een wedstrijdje met haar doen;
– Per ongeluk tegen Ban Ki Moon aanlopen in de kelder van het VN gebouw, sorry;
– Glaasje water drinken met Willem Alexander, in diezelfde kelder;
– Kroelen met minister Jacqueline Cramer, zij heeft erg haar best gedaan voor de Nederlandse jongeren;
– Kletsen met minister Bert Koenders over ontwikkeling en achteruitgang;
– En uiteraard the best booty shake: de hand van Barack Obama, dat was waarschijnlijk de eerste en laaste keer.

Ik heb enorm veel geleerd. Ik zie de mogelijkheden en kansen van een individu in een wereld die geïnstitutionaliseerd lijkt nu nóg beter. Er is ontzettend veel te veranderen met een kritische visie op de wereld. Er zijn veel meer kansen en mogelijkheden voor een denkend mens, als er maar actie ondernomen wordt tegen dingen die niet kloppen.

Meer dan ooit heb ik ervaren dat de toekomst van deze aardbol in handen ligt van ons, de jonge generatie. Wij kunnen en zúllen daar onze verantwoordelijkheid voor nemen, door ons in te zetten voor een duurzame wereld. Zo zal ik dat ook blijven doen.

Wat brengt de toekomst? Zoals VN klimaat topman Yvo de Boer terecht aangeeft: bedrijven zullen de grootste rol spelen in de strijd tegen klimaatverandering.

Vanaf april zal ik me volledig inzetten als adviseur bij KPMG Sustainability, door de publieke en private sector te adviseren over duurzaamheid.

Daarnaast zal ik onverminderd blijven spelen en optreden met mijn band Apes in the Orange Grove, met een debuutalbum dat we deze zomer zullen opnemen.

En de toekomst wordt geschiedenis.

Practice what you preach and I love you.

Dank.

Don