Hoera! 1 jaar Voer voor verandering

Op 20 september vierde de Youth Food Movement haar 1-jarig bestaan met een Eat-in. Mariët Botman was erbij en doet verslag voor duurzamestudent.nl. Saskia van Osnabrugge maakte de foto’s.

Nadat ik Hotel de Goudfazant, een ex-garage omgetoverd tot restaurant heb gevonden tussen nog wel draaiende garages en andere industrie, me verbaasd heb over deze maffe maar geweldige locatie aan het IJ van Amsterdam, waar om de haverklap enorme vrachtschepen het gladde water doorklieven, en ik mijn entree heb gemaakt in de immens grote galmende ruimte…word ik eerst in een kippenhok gezet.

Ik sta samen met zoveel mogelijk andere mensen in het scharrelkippenhok, een ruimte van drie vierkante meter afgebakend door hekjes. Er is geen ontkomen aan, iedereen die dacht gewoon lekker te komen eten staat gedurende een paar lange minuten met zijn of haar neus tegen onbekende andere gasten aan. In mijn geval tegen een jonge man in helder blauw pak met stropdas. We kijken elkaar wat ongemakkelijk lachend aan. “Jullie zijn nu scharrelkippen”. Wordt er geroepen. “Laat maar wat van je horen!” En ja hoor er wordt zowaar getokt. Elf van ons worden overgebracht naar een ander hok waardoor wij veranderen in bio kip, een ware opluchting die de gespannen sfeer direct vermindert. Gelach stijgt op wanneer we als vrije uitloop kippen de hokken mogen verlaten. ‘Ik ben nu wel benieuwd hoe die kippetjes smaken’ hoor ik een meisje zeggen.

Helaas voor haar geen kip vandaag. Een aantal chef-koks staat namelijk in de open keuken een vegetarisch vijfgangen diner te bereiden. Maar het wordt niet zomaar een dineetje. Tweehonderdvijftig mensen schuiven hun stoel aan om te vieren dat de Youth Food Movenment (YFM) op deze maandag 20 september 2010 één succesvol jaar bestaat. En ze willen door en groter worden. Met nog honderdvijftig mensen op de wachtlijst is ook deze Eat-in van de YFM zeer populair. De tijd is blijkbaar rijp om het over voedsel te hebben.

Rijen lange tafels met witte tafelkleden sieren de immense grote galmende ruimte die haar geschiedenis niet onder de stoelen of tafels veegt. De deuren, ramen en muren hebben een hoog industrieel karakter en voor de duidelijkheid staan er hier en daar nog een paar oude auto’s.

“Jongens, welkom’. Samuel Levie, oprichter en voorzitter van de YFM start zijn toespraak. Hij vertelt waarom we hier zijn en waarom dat belangrijk is. Vrij vertaald zegt hij dat onze generatie, mijn generatie (waarbij ik voor de zekerheid om me heen kijk en vaststel dat de gemiddelde leeftijd rond de vijfentwintig moet liggen), een verandering in ons voedselsysteem kan bewerkstelligen. En dat is nodig. We weten niet meer waar ons eten vandaan komt en hoe het is geproduceerd. Overgewicht, afval, en oneerlijke verhandelingen zijn de praktijk van de dag.

De YFM heeft als missie om jongeren en jong professionals werkzaam in de voedselsector bewust te maken van het feit dat zij de toekomst hebben en andere keuzes kunnen maken. Dit doet de YFM door het organiseren van Eat-ins, een Food Film Festival en de YFM Academie.

De zintuigen worden aan alle kanten geprikkeld op de verjaardag van de YFM in de Goudfazant. Opzwepende volkse live muziek van accordeon en viool vullen de ruimte, borden die het oog strelen en lijken te zijn weggelopen uit culinaire kookboeken. Vergezeld door een rijpe volle rode wijn glijden wilde paddestoelen, verse ravioli, witte bonen in gekruide tomatensaus, gestoofde appels met blauwe schimmelkaas, en knolselderij-ijs met veel en veel meer smaaksensatie dan warme broodjes naar binnen. Met tussenpozen en in kleine porties. Waardoor er tussendoor gedanst en gepraat kan worden. Ik bevind mij tussen twee vrouwen van het voedingscentrum, een milieuactivist en een Greenpeace medewerker, wat natuurlijk veel gepraat met zich meebrengt. Tussen de gangen door houdt Willem (van Willen en Drees producten) een praatje. Dit bedrijfje zorgt voor een korte grond naar mond connectie. Dat wil zeggen, boeren leveren hun producten aan supermarkten in de buurt waardoor men lokaal voedsel van het seizoen kan kopen tegen een betaalbare prijs.

Ook op andere manieren is er voer voor de geest aanwezig: in de vorm van installaties. Op een wenteltrap tussen de tafels ligt 60 kilo verpakt eten uitgestald. Dit is minstens de hoeveelheid eten die we ieder jaar per persoon weggooien. Verderop staan twee keukenkastjes met producten die bijna iedereen wel eens in de kast heeft staan zoals chips met knoflooksmaak, oplossausen, bakpoeder enzovoorts. Er hangen kaartjes aan waarop de E-nummers staan die in het product verwerkt zijn met daaronder een doodshoofd dat aangeeft dat deze E-nummers zeer discutabel zijn. In het andere kastje hangen recepten waarmee je deze E-nummer-rijke producten zelf kan maken maar dan zonder E-nummers.

‘Happy birthday to you, happy birthday to you…’ de hoge en lage stem van de twee zangeressen galmen over de kakelende etende gasten. Zoals ik al van iedere themadag van de Academie gewend ben eindigt ook dit bewustwordingsfeest in een gevoel van eenheid in verscheidenheid, te lezen in de sprankelende ogen van dansende en vrolijk pratende mensen.

De vrije uitloop doet ons zichtbaar goed. Op naar nog vele jaren voer voor verandering met de YFM!

Zie ook de website van de Youth Food Movement voor meer informatie en het Parool voor meer foto’s. De foto’s bij dit artikel zijn gemaakt door Saskia van Osnabrugge.