Duurzaam, duurzaam, duurzaam…

“Duurzaam” – een modekreet? Sabine van Vugt meent van niet.

Iedereen heeft het tegenwoordig over duurzaam. Duurzaam voedsel, duurzaam beleggen, duurzame energie, duurzaam ondernemen, duurzaam bouwen. Maar wat houdt dat eigenlijk in?

In een officiële definitie van de VN-commissie Brundtland betreft het een ‘ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen.’ Dit is een hele mond vol.

Ik vind deze definitie vrij ingewikkeld, zeker goed over nagedacht, maar mij niet geheel duidelijk. Wat houdt het nou precies in als ik duurzaam voedsel verbouw, op een duurzame manier energie opwek of duurzaam bouw? Het heeft er, denk ik, iets mee te maken dat ik niet onnodig grondstoffen gebruik, die zijn immers eindig. Maar ook daarmee dat wat ik produceer nog heel lang meegaat. Of denk ik nu te simpel?

Een ding staat vast. Iedereen praat erover, er worden onderscheidingen uitgereikt voor de meest duurzame onderneming, je doet niet meer mee als je niet duurzaam bent. En zo lijkt het een modewoord te worden, iets van deze tijd, een trend die ook weer overgaat. Dat gevoel ontstaat wel vaker als je ineens kreten heel regelmatig hoort. Je wordt er dan een beetje moe van en gelooft niet meer echt in de kracht van het “product”.

Ik moet zeggen dat dit gevaar ook voor mij op de loer ligt. Als ik naar trends in de modebranche kijk, dan ben ik niet zo gauw onder de indruk van de must-haves. Het duurt maar even een het zijn de meest waardeloze spullen die je liever kwijt dan rijk bent.

Een woord wat je teveel hoort? Een gadget dat je moet hebben? Dan ontstaat er bij mij vaak eerder een aversie. Ik hoef het dan juist niet.

Bij duurzaamheid voelt het echter anders. Er blijft bij het herhaaldelijk lezen van dit woord iets hangen, een gevoel dat dit iets belangrijks is, iets wat niet versleten raakt hoe vaker het gebruikt wordt. In tegendeel, er ontstaat een steeds concreter beeld in mijn hoofd. En tegelijkertijd ontstaat de behoefte er meer over te weten. En dan ga je op zoek, in kranten, boeken, op internet. In combinatie met de verschillende begrippen die erachter worden genoemd neemt het woord verschillende vormen aan, uiteenlopende betekenissen. En toch is er een gemeenschappelijke noemer.

Het wordt een behoefte om duurzaam te worden, te zorgen dat latere generaties, en heel concreet mijn kinderen, ook nog een prettig leven kunnen leiden. Ik begin erover na te denken wat ik doe, wat ik consumeer, welke producten ik koop.

Duurzaamheid heeft met toekomst te maken. Toekomst die ik zelf nog meemaak en toekomst die na mij komt.

Duurzaam – een modekreet? Ik denk het niet.

Sabine van Vught is tolk, oprichtster van haar taalcursusbedrijfje ‘Passie voor Talen’, heeft Frans (en sport) gestudeerd in Duitsland en is moeder van 2 kinderen.