skip to Main Content

Both sides of the story

Gabe en Michaëla zijn in Cancún om als jongerenvertegenwoordigers Duurzame Ontwikkeling de klimaatonderhandelingen bij te wonen. In deze blog beschrijven ze hun belevenissen en de ontwikkelingen op COP16. 

Lees hier deel 4: ‘Beide kanten van het verhaal’

“Nederland op klimaattop: plas onder de douche” en “Nederland gaat milieu redden met rijmwoorden”. Dan vraag je je toch af: ‘waar doe ik het voor?’ Maandenlang zijn we bezig geweest om ons gastlessenprogramma op poten te zetten en om scholen te bezoeken. Vrijwillig wel te verstaan, voor alle mensen die zich afvragen of het hun belastinggeld heeft gekost. Allemaal met het doel: jongeren bewust maken van klimaatverandering en grondstoffenschaarste. De rijmen die de leerlingen hebben verzonnen zijn deels bedoeld als goede tips, maar meer bedoeld om jongeren zelf aan het denken te zetten. 

Rond half 7 ’s avonds hoorde ik op één van de vele tv’s hier in het conferentiecentrum de woorden “The Netherlands” een paar keer vallen; Staatssecretaris Joop Atsma was zijn openingsspeech aan het geven voor ministers uit de hele wereld in de grote zaal. Hij had het over kleine stappen die we moeten zetten. Opeens hief hij zijn hoofd op van het papier en zei hij: “Ik heb vanmiddag 31 praktische tips overhandigd gekregen. Allemaal kleine stappen, bedacht door middelbare scholieren”. Ik wist niet wat ik moest doen. Schreeuwen? Huilen? Het werd een mix.

Nu heb ik hetzelfde gevoel. Moeten we blij zijn met alle (negatieve) media aandacht, of moeten we huilen? Toen mijn ouders gingen scheiden luisterde ik vaak het liedje Both sides of the story van Phil Collins. Mensen hadden een mening over mijn ene ouder zonder dat ze het verhaal van de ander kenden. Daar ga je kapot van als kind, omdat je weet dat het niet klopt. Nu heb ik een flashback naar die tijd. Laat mensen alsjeblieft ook ons verhaal horen, voordat ze klakkeloos de mediaberichten overnemen. Dit verdienen we niet, dit verdienen de gastlesdocenten die vrijwillig de lessen geven niet, dit verdiend Staatssecretaris Atsma niet en dit verdienen alle mensen die hier keihard aan een klimaatverdrag werken al helemaal niet. Wat mij betreft zit er maar één kant aan dit verhaal. Een groep jongeren die met veel passie en inzet lessen op scholen heeft gegeven, en leerlingen aan het denken heeft gezet. Ik ben er ontzettend trots op.  

Back To Top