Mijn duurzame Dark Passenger
Tot vlak voordat mijn vorige column gepost werd, was het maar de vraag of ‘ie überhaupt online zou komen. Niet omdat hij vol met spelfouten stond, maar vanwege de inhoud. Ieder woord in de column schopte flink tegen de hele boodschap van DS.nl. Dat leidde tot veel boze lezers, een uitpuilende mailbox, discussiërende fb-ers en meer replies op Twitter dan ooit te voren
En ik geef ze groot gelijk. Wat een gemeen, ongefundeerd, star en egoïstisch vod had ik op de interwebs gezet. Toch sta ik achter elke letter die ik schreef. Vanzelfsprekend. Ik zet niets op internet wat naar mijn mening onjuist is. Nee, ik liet jullie mijn overpeinzingen zien, wat er allemaal in mijn hoofd omgaat. Waar ik over twijfel. Ik leef zo bewust mogelijk, eet amper vlees, de douche blijft niet te lang aan en ik reis enkel met het OV of de fiets. Maar soms denk ik: waarom doe ik dit? Is het nodig? Werkt het en wat bereik ik er eigenlijk mee? Wordt de wereld beter door alleen mijn bijdragen?
En daarom besloot ik die ‘Dark Passenger’ te omschrijven. Ik wilde reacties zien. Hoe gaan jullie om met dit soort moeilijke kwesties? En antwoorden kreeg ik genoeg. Slechts één iemand herkende de schreeuw om discussie en duidelijkheid in mijn column:
‘Die jongen heeft wel lef: heel de bedoeling van Duurzamestudent.nl onderuit halen op de site zelf… of is dit juist om de tegen discussie op gang te brengen? Dan vind k het wel tof.’
Deze reactie kwam van iemand die wel wat meer is betrokken bij DS dan de gemiddelde lezer, maar toch interessant dat diegene de enige was die mijn intentie doorhad.
Ik ben blij met jullie reacties. Het heeft me aan het denken gezet en ik hoop jullie ook. Sommige respons (vrijwel alles daarvan bedoeld om mijn ongelijk te bewijzen) was niet onderbouwd en overtuigde me helemaal niet dat ik degene was die het mis had. Zo had ik bijvoorbeeld een ‘waardeloos betoog’ geschreven en moest ik het voortaan maar hebben over zaken waar ik ‘wel verstand’ van heb. Mensen die het met mij eens waren wisten me ook niet echt met harde feiten bij te staan (‘De wereld gaat toch wel een keer kapot’).
De discussie tussen bijvoorbeeld Floris van Arkel en Silvia Roukens op Facebook was hoogstaander en trok mijn aandacht. Floris stelde dat individuele ondernemingen leuk en aardig zijn, maar amper bijdragen aan een duurzamere wereld. De algemene wet- en regelgeving aanpassen zal volgens de Milieu-Maatschappijwetenschapper voor betere resultaten zorgen. Silvia, ex-hoofdredacteur DS, meent dat wachten op ingrijpen van de regering geen zin heeft, want dat kan nog eeuwen duren. Zelf in actie komen is het beste wat we nu kunnen doen en met cijfers bewees ze dat dat misschien helemaal niet zo’n gek idee is: ‘Vergeet niet: zo klein is de groep mensen die bereid is iets te doen niet. Die 200.000 (ik noem maar wat) vegetariërs alleen al.’ Daarop merkte Floris op dat de voordelen van minder duurzame, goedkopere en makkelijkere voorzieningen voor de meeste mensen nog altijd aantrekkelijker zijn.
Ik heb genoten van jullie betrokkenheid en hoop jullie aan het denken te hebben gezet. Voor mij is de kwestie nog zo duidelijk als die van het kip of het ei. Ik zal er nooit uitkomen ben ik bang, ga graag in discussie en doe er alles aan de wereld duurzamer te maken. Dat dus.