Sinds wanneer is idealisme een probleem?
Elke week gaan redacteuren Cedric van der Ploeg en Lars Boogaard met elkaar in debat over scherpe stellingen op het gebied van duurzaamheid. Deze week: ‘Ik leef alleen maar duurzaam zodat ik mij beter voel.’ Lees hier Lars zijn standpunt.
De maatschappij zo min mogelijk schade toe brengen. Je uiterste best doen om er voor te zorgen dat je de wereld niet kapot maakt. Streven naar gelijke kansen voor minderheden en het milieu. Er voor zorgen dat de generatie na jou een evengoed leven krijgt. Iets terug doen voor anderen.
Een hoop idealisme, maar dat is wel wat ik onder duurzaamheid versta. Omdat ik geloof dat dat goed is, ga ik daar naar handelen. Voorbeeld: Ik wil minder milieubelanstend leven, dus drink ik voornamelijk kraanwater en ik eet zo min mogelijk vlees. Zie het als een oorzaak-gevolg relatie. Oorzaak: ik wil iets goeds doen voor de wereld, gevolg: ik ga duurzamer leven. Dat lijkt me een hele simpele uitleg.
Het gevolg van het duurzame leven, is dat ik me daarbij ook beter ga voelen. Logisch, ik streef een doel na en als dat lukt, dan word ik daar blij van en voel ik mij beter. Wat is daar mis mee? Wat is het probleem dat ik mij goed voel als ik een van mijn idealen na kan streven?
De bedoeling van een duurzaam leven is dat er ook iets gaat veranderen. Dat de wereld er iets beter wordt. En dat gebeurt! Elke keer dat je de auto laat staan, aan een goed doel geeft, of geen vlees eet, wordt de wereld daar beter van. Misschien niet in die mate dat je daar meteen iets van ziet, maar het gebeurt wel. De kunst van dit duurzame leven is, dat je daarmee ook anderen aanspoort. Naarmate de meerderheid van de samenleving duurzaam gaat denken, dan gaat er iets veranderen. Dat niet alleen jij, maar ook je vrienden, collega’s of docenten duurzamer gaan leven. Op dat moment heb je je doel bereikt.
Bewustmaking over duurzaamheid is misschien nog belangrijker dan je eigen duurzame leven leiden. Door mensen bewust te maken gaat er pas echt iets veranderen. Wanneer steeds meer mensen bewuster gaan leven, gaan we daar wat van merken. Pas dan gaan regeringen en bedrijven ook daadwerkelijk iets doen. Duurzaamheid als permament agendapunt op bestuursvergaderingen en Tweede Kamerdebatten. Moet je eens voorstellen hoe goed dát voelt.