Van vega naar vegan

Flexitariër, sinds een paar maanden noem ik mij schoorvoetend zo. Niet zozeer voor de diertjes. Tuurlijk, het is zielig, maar ik ben ook maar een mens. Nee, het algehele milieu wil ik hiermee een beetje ontzien. Want voor vlees is veel water en landoppervlak nodig én de productie hiervan veroorzaakt veel CO2-uitstoot. Maar ben ik door af en toe vegetarisch te eten wel zo milieubewust bezig als ik denk?

Want eieren en melkproducten, vaak de (basis van) vleesvervangers in vegetarische kooksels, zijn net zo goed dierlijk. En dierlijk heeft, al is het een “bijproduct”, nog steeds een grote impact. Veganistisch dan?… Dat blijkt dus niet zo simpel. Sla een willekeurig kooktijdschrift of -boek open, en in negen van de tien gevallen bevatten de vegetarische recepten nog steeds dierlijke (en dus “milieuvervuilende”) bestanddelen. De vlieger gaat dus niet helemaal op voor mijn beproeving.

Mijn nieuwste uitdaging: veganflexiër worden. Geen idee of het een woord is en of er mensen zijn die überhaupt overwegen dit te worden, maar het is en blijft mijn vernieuwde missie. Geen vegaschnitzels op basis van zuivel meer. Geen quiches op basis van zuivelproducten of eieren. Geen pasta’s met kaas. Geen… Uhm, wat mag ik nu eigenlijk wel?

Rechts mijn eerste veganistische kooksel: courgettesoep met sojaroom en paprika op olie. Lekker, maar niet bepaald maagvullend… En op recepten met noten (veganistische vleesvervanger numéro uno) zitten mijn tafelgenoten niet te wachten, evenals eten in compleet vloeibare vorm. Ik moet dus zoeken naar veganistische voorbeelden. Veganistische recepten en veganistische kookboeken, die ook nog eens vleesetersproof zijn. Wat een opgave zeg!

Heb jij vegan tips om José met haar nieuwe missie te helpen? Laat een reactie achter of reageer via Facebook en Twitter.