Column: Stef de snacker
Wie denkt dat je als vegetariër of bio-freak geen vette hap bij de snackbar kan scoren heeft het mis. Daarvoor kan je namelijk gewoon terecht bij de biologische snackbar! Als naïeve nieuweling in de wereld van duurzaamheid ontdek ik elke keer nieuwe dingen, dus op naar Amsterdam voor een bezoekje aan Nederlands eerste – en inmiddels niet meer enige – bio-snackbar.
Normaal gesproken is een bezoekje aan de snackbar voor niemand een gezellig uitje. Het chagrijnige personeel en de schuldgevoelens over je slechte eetgewoontes, die je loopt te overpeinzen terwijl je ongemakkelijk zit te wachten op je eten zullen de meeste mensen wel herkennen. Gelukkig lukt het me om twee vrienden mee te krijgen om zo het leed dat te wachten staat te verzachten.
De binnenkomst bij cafetaria “Natuurlijk Smullen” valt reuze mee. Het ziet er knus uit en er hangen posters met grappige leuzen op de muur zoals “Ook aardappels hebben recht op een goed leven.” Eigenaresse Helen Geul, in de buurt beter bekend als Haagse Helen, staat ons vriendelijk te woord. Het liefst wil ik, zoals het een echte voedsel recensist betaamt “doe mij maar van alles wat” roepen, maar helaas ben ik gewoon een arme student en is mijn columnistenstatus nog altijd op vrijwillige basis… Dan maar een patatje-met, vleeskroket en een soja kroket (waarom ook niet?) voor 6,75 euries. Mijn vrienden zijn nog een beetje voorzichtig met het hele bioconcept en delen samen een patatje, gemaakt van gelukkige aardappels.
De gezellige en openhartige Helen, geboren en getogen in de Haagse Schilderswijk, begon vijf jaar geleden met haar snackbar. “Ik wilde gewoon pure, dier- en mensvriendelijke producten. Een uitnodigende zaak en personeel dat altijd klantvriendelijk is.” Ondanks een lastig begin loopt het tegenwoordig erg goed, ze is zelfs een franchise aan het opzetten. Haar eigen favoriete vette hap is de friet van ongeschilde aardappels. Maar eigenlijk vindt ze alles lekker, althans… “Als m’n personeel te laat komt moeten ze sinds kort een hele lepel veganistische mayo eten, sinds deze nieuwe regel komen ze vrijwel altijd op tijd.” Om een betere voorstelling te krijgen mogen we proeven, een zoetzure en klodderige drap die nauwelijks weg te krijgen is. Gekke lui, die veganisten. “Verder ben ik een prima baas hoor”, vult Helen aan.
De friet daarentegen is erg lekker en de bio-kroket smaakt eveneens naar meer. Tot mijn verbazing vind ik zelfs de sojakroket prima te doen! Mijn sceptische vrienden zijn inmiddels ook overstag nadat ze alles hebben geproefd. Iets wat Helen vaak meemaakt: “Veel mensen die er normaal nooit bij nadenken worden toch aan het denken gezet als ze hier een keer komen en de producten proberen.”
Of biologisch fastfood gezonder is dan ander fastfood weet ik niet, een eventueel schuldgevoel over slechte eetgewoontes wordt er in ieder geval niet minder op. Het doet wel goed dat er op deze manier ook in de fastfood industrie toch door sommigen wordt nagedacht over duurzaamheid en de manier waarop we omgaan met voedsel. Ik hoop dat over een aantal jaar het concept van “Natuurlijk Smullen” in alle snackbars van Nederland terug is te vinden. Hoef ik ook niet het hele land meer af te reizen voor een portie biologische vrolijke friet.
