De stem van Morgen
Aankomend jaar mag ik, Mart Lubben, leiding geven aan het nieuwe bestuur van Studenten voor Morgen, of simpelweg ‘Morgen’. Morgen is een nationaal studentennetwerk; de spin in het web van studenten die streven naar een duurzame toekomst. Onze achterban bestaat uit bijna 20 studie- en studentenverenigingen door het land en tevens de Green Offices van Wageningen, Maastricht en Utrecht. Samen met mijn bestuursgenoten ga ik mij inzetten voor een snellere en integrale verduurzaming van het Nederlandse hoger onderwijs. Niet alleen in onderwijs, maar ook in onderzoek en bedrijfsvoering. Als voorzitter vertegenwoordig ik jullie in gesprekken met de overheid, hogeronderwijsinstellingen en talloze andere organisaties.
Het is voor jullie misschien interessant als ik wat meer over mijzelf en mijn ideeën vertel, zodat jullie mij lekker kunnen ‘framen’. Op dit moment studeer ik Industrial Ecology, dit is een interdisciplinaire en internationale master aan de Universiteit Leiden en de TU Delft. Bij deze master wordt er vanuit meerdere studies gekeken naar het verduurzamen van energie, grondstoffen, voedsel en water. Eerder deed ik al een minor Duurzame Ontwikkelingen, waar ik in de Filipijnen samen met lokale studenten onderzoek deed naar de effecten van de bouw van een dam. Zelf werkte ik samen met een Mormoonse dame. Door deze samenwerking kwam ik tot het besef dat ondanks de gigantische cultuurverschillen (die waren er zeker!) we toch heel veel delen, met name de uitdaging om deze planeet te onderhouden en verbeteren. Dat is zeker geen gemakkelijke taak; vanuit ieders vakgebied en interesses zijn er enorme misstanden en uitdagingen die we te lijf moeten gaan, die vaak nog tegenstrijdig zijn ook.
Tijdens mijn bachelor Biologie vernam ik dat het aantal diersoorten dat uitsterft door menselijk toedoen 1000 keer sneller gaat. Dit komt met name door het verdwijnen van het natuurlijke habitat door bijvoorbeeld het kappen van bos voor het creëren van landbouwgrond. Een ander wereldprobleem is voedsel en armoede. Nog steeds lijden 800 miljoen mensen jaarlijks aan honger en 1,2 miljard mensen leven in armoede. In de Filipijnen is er bijvoorbeeld meer landbouwgrond nodig om het land van rijst en geld te voorzien. De ruimte die nodig is voor deze landbouw gaat ten koste van het oerwoud. Het beschermen van endemische soorten kan weer ten koste gaan van voedsel en menswaardig leven. Dit is één van de vele paradoxen die duurzaamheid met zich meebrengt. Oplossingen zijn niet simpel en er is geen ‘golden bullet’.
Het is aan ons als leiders van de toekomst om deze complexiteit te onderkennen en gezamenlijk te zoeken naar oplossingen. Onze ouders komen uit de generatie die met protest en activisme voor verbetering kon zorgen. Wij hebben toegang tot oneindig veel informatie en kunnen veel meer dan schreeuwen alleen. Onze generatie heeft de kans om te analyseren, te begrijpen en mee te denken in oplossingen. Wij moeten op zoek naar en/en-oplossingen; én het soortenrijkdom én honger de wereld uit. Dát is de uitdaging.
Hetzelfde type oplossingen moet er gezocht worden voor alle andere paradoxen bij het verduurzamen van water, voedsel, energie grondstoffen, economie en geluk. Dit is alleen mogelijk wanneer wij buiten ons eigen vakgebied en interesses stappen en gezamenlijke kennis ontwikkelen. Durf echt te luisteren naar anderen en durf echt te begrijpen. Ik kan dan wel gezien worden als de stem van de duurzame student, ik zal met name mijn uiterste best doen om de oren en ogen te zijn, zodat mijn stem iets waard is.
Mocht je vragen hebben naar aanleiding van dit artikel of over een ander onderwerp, schroom dan niet mij te benaderen via voorzitter@studentenvoormorgen.nl