Hoe twee jonge tieners de wereld veranderen
Afgelopen zaterdag mocht ik aanwezig zijn bij COY11, de jongerentop onderweg naar klimaatttop COP21. Het mooiste moment van deze drie dagen zat voor mij niet in de workshops en in de interessante gesprekken, zoals vaak het geval is, maar in een plenaire presentatie van twee zussen van 12 en 14 jaar. Ja, van 12 en 14.
De twee meiden stonden te presenteren alsof ze het al jaren doen. Twee jaar geleden (voor de oplettende lezer: toen waren ze dus 10 en 12!) zijn ze begonnen met hun initiatief ‘Bye Bye Plastic Bags’, vanuit hun school GreenSchool op Bali. Twee jaar later, nu dus, zijn ze zo ver dat er geen gratis plastic tasjes meer op Bali mogen worden uitgegeven, en dat er een wet is aangenomen die heel Bali vanaf 2018 plastic-tas-vrij moet gaan maken. Dat is nogal wat.
Na hun fantastische presentatie, vele malen boeiender dan welke volwassen keynote dan ook (persoonlijk verhaal vertellen, spanningsbogen, afwisseling met filmpjes en humor) , volgde ook nog een verkorte versie van hun schoolmusical, die ging over – jawel – plastic afval en de problemen die dat veroorzaakt. Met zelf (van gevonden afval!) gemaakte kostuums en al.
Wat leren we hiervan? Dat we jonge kinderen niet veel hoeven te leren, maar vooral hen de ruimte moeten geven om met hun eigen ideeën en initiatieven te komen. En om wilde, onmogelijke ideeën aan te moedigen en kinderen te helpen hun dromen waar te maken. Eigenlijk voelt het raar om over kinderen te schrijven; deze twee meiden komen zoveel volwassener over dan ik mezelf voel en dan ik heel veel mensen om mij heen zie…
Wat ik nog oversla in het verhaal, is dat ze voor hun plastic-tas-vrij campagne bezig waren om een miljoen handtekeningen te verzamelen, dat ze kinderen op andere scholen hebben opgeleid, dat ze in hongerstaking zijn geweest om met de gouverneur van Bali om tafel te komen (wat ze met twee dagen staken lukte), en ook nog actie voeren tegen bosbranden op Borneo om aandacht te vragen voor het platbranden van tropisch regenwoud voor palmolieplantages, en de mensen en dieren die daar iedere dag dood gaan om aan onze Westerse consumptiebehoefte te voldoen.
Waar ik het vaak over jongeren heb die verbeelding en gedrevenheid hebben om hun idealen na te streven, ben ik inmiddels overtuigd dat ook kinderen die wil hebben. Misschien nog wel een slag sterker. Alleen onze maatschappij geeft hen niet het vertrouwen en het duwtje in de rug om hen die idealen na te laten streven. Laten we de GreenSchool op Bali als voorbeeld nemen, en kijken hoe we hun soort onderwijs ook in Nederland kunnen introduceren. Om kinderen weer te leren dat hun idealen de wereld een stukje beter kunnen maken, en dat ze ertoe doen. Ik ga er in ieder geval naar Teacher Training op de GreenSchool, om hier meer over te leren en er zelf mee aan de slag te kunnen. Wie gaat er mee?
Bekijk hier de pitch van Isabel & Melati Wijsen
Bekijk hier de korte video over Bye Bye Plastic Bags