Sustainable Development Goals (deel 2)
Terwijl we 4.30 uur onderweg zijn en ik met een druk slapende Floor naast me zit, kijk ik naar buiten. Ver beneden op de grond zie ik allemaal kleine plukjes licht. Kijkend uit mijn raam besef ik me dat we boven Irak vliegen. Een land zo verscheurd dat het mij verbaast dat er überhaupt nog licht is.
Door Xander Urbach
We vliegen naar een conferentie om te praten over hoe educatie de Sustainable Development Goals (SDGs) kan aanjagen. De paradox van in een 400 personen dragend milieu verwoestend monster te verplaatsen om Sustainable development te realiseren voelt vreemd. Hoe gaan we veranderen als ik zo’n hoge CO2-uitstoot moet accepteren om juist dit probleem op te lossen. Maar juist om boven een land te vliegen waar ontwikkeling weer opnieuw mag beginnen na een verscheurende oorlog maakt me hoopvol. We maken keuzes voor de toekomst en al lijkt die bij ons soms vast te staan, staat het hier voor de deur. Kinderen gaan hier leren dat we onze aarde uitputten en weten wat het is om de aarde onder hun voeten te verliezen. Of het nu direct gerichte bommen zijn òf ongerichte verwoesting zoals dit vliegtuig.
Op de conferentie
Terwijl het 32 graden, en geen wolkje aan de lucht, moet ik constant denken aan het zinnetje: ‘armoede is de grootste vervuiler’. Wie zei dat ook al weer? Volgens mij was het de voormalige premier van India zelf: Indira Gandhi; het standpunt dat India nog steeds voert bij internationale onderhandelingen. In Nederland ben ik gewend dat duurzaamheid een klimaatonderwerp is voor ‘groene denkers’, maar hier word ik terecht met mijn neus op de feiten gedrukt. De 17 SDGs behandelen deze onderwerpen minder, maar juist de 1ste SDG staat hier vooraan: end poverty.
De band tussen klimaat en ontwikkeling werd in het Brundtland rapport weergegeven als: ‘geen ontwikkeling zonder duurzaamheid’ (Sachs in de Development Dictionary, 1992). Maar om nu juist de ‘armen’ als schuldigen aan te wijzen van niet-duurzame ontwikkeling is krom. We hebben geleerd dat de zoektocht naar ‘ontwikkeling’ in de jaren 70 en 80 heeft geleid tot meer armoede. De focus op het verhogen van GDP zie ik niet terug hier, gelukkig praten wij over onderwijs. Hebben we dan toch geleerd hoe het wel moet?
Zonder verandering van het onderwijssysteem zullen de Sustainable Development Goals niet behaald worden. Juist de jeugd speelt een belangrijke rol hierin volgens het Ahmedabad Plan of Action document: “Students and youth can and need to play a major role as change agents and should be respected as equal citizens with important capabilities to both lead and contribute to the transformation of society towards sustainability.” Ik heb het idee dat wij als studenten dit al lang weten, maar dat het expliciet wordt genoemd in dit document betekent veel. Duurzaamheid moet gericht zijn op iedereen, niet alleen de armen of de rijken; onderwijs moet niet over ontwikkeling gaan maar om een inclusieve samenleving.
Wil je weten hoe Floor deze conferentie beleefd heeft? Lees het hier