Going Global met de Voedselbank
Vorige week heb ik jullie al wat meer verteld over het werk van de Voedselbank in Nederland. Deze keer wil ik het verhaal vervolgen met een stukje ontstaansgeschiedenis van de organisatie, en1 een kijkje in de voorraadkast van Ecuador. Hoe gaat dit land eigenlijk om met haar voedseloverschotten? En welke rol speelt de Voedselbank eigenlijk in Ecuador?
[pullquote align=”right” cite=”” link=”” color=”#00CCFF” class=”” size=”16″]Het schoonheidsideaal van de consument is één van de belangrijkste oorzaken van voedselverspilling…[/pullquote] Oke, eerst dus een ieniemienie geschiedenisles. Sinds haar ontstaan in 1967 in de Verenigde Staten, aanvankelijk als christelijk voedselhulp programma vanuit een kerk in Arizona, heeft de Voedselbank zich over 25 landen verspreidt. Dat wil zeggen dat 25 landen zich officieel bij de Global Foodbanking Network hebben aangesloten. In 1984 waaide het fenomeen over naar Europa, waar de eerste Voedselbank zich in Frankrijk vestigde. Pas in 2002 kwam het initiatief ook in Nederland aan. Onderzoek van Feeding America, het Amerikaanse netwerk van ruim 200 voedselbanken, heeft uitgewezen dat één op de zeven Amerikanen afhankelijk is van hulp van de Voedselbank. Ook in Nederland en andere Europese landen is het aantal gebruikers fors gestegen, met name na de economische crisis in 2008. Wat begon als een eenmansinitiatief van ene Amerikaan John van Hengel, is in 50 jaar tijd over heel de wereld verspreid. En dat terwijl de beste man alleen het simpele advies van zijn moeder opvolgde om in tijden van schaarste zich te voeden met voedselresten van gaarkeukens en containers van supermarkten… Simpel maar doeltreffend.
Ook in Ecuador heeft de Voedselbank voet aan wal gezet. In de hoofdstad Quito, zet een toegewijde groep vrijwilligers zich al ruim twaalf jaar in om de monden van de allerarmste te voeden. Binnen de vestiging wordt dagelijks zo’n drie ton aan voedingsmiddelen gered, en alsnog voor consumptie beschikbaar gemaakt. In een interview van de Ecuadoraanse nieuwswebsite El Telegrafo, vertelt één van de vrijwilligers dat de economie van Ecuador voor een groot deel gebaseerd is op voedselproductie, eigenlijk zou voedsel in overvloed aanwezig moeten zijn. De reden dat veel voedsel, met name groente en fruit, de consument niet bereikt, is het – ook hier aanwezige – ‘schoonheidsideaal’. Fruit met een deukje of groente met een bruine plek, komt dus ook in Ecuador bij de Voedselbank terecht. Het geeft te denken en herinnert ons eraan dat het schoonheidsideaal van de kritische consument overal ter wereld één van de belangrijkste oorzaken van voedselverspilling is…
De Voedselbank in Quito, die zoals vele anderen, ontstaan is als een klein privaat initiatief, is ondertussen dus behoorlijk uitgegroeid. Dit is mede te danken aan de inzet van de studenten van de universiteit, die bijdragen aan het ontwikkelen van strategieën om het systeem te optimaliseren. Door deze succesvolle samenwerking zijn er sinds 2014 ruim 906.118 ton voedingsmiddelen verwerkt. En dat terwijl de bank slechts drie permanente, betaalde werknemers heeft. Een andere reden voor het succes is de samenwerking met sociale hulpverleningsprogramma’s. Mensen die moeilijk rond kunnen komen, maar niet onder de absolute armoedegrens leven zetten zich in als vrijwilligers voor de Voedselbank, en in ruil daarvoor worden ze voorzien van voedsel.
[pullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”00CCFF” class=”” size=”16″]Zou deze strategie ook in Nederland geschikt zijn om de effectiviteit van de voedselbanken te vergroten?[/pullquote]
