Need or greed?

In de voorgaande blogs heb ik getracht om het fenomeen voedselverspilling vanuit verschillende hoeken te belichten, met name verschillende uithoeken van de wereld. In het voetspoor van mijn eigen omzwervingen heb ik veel geleerd en gedeeld over de omgang met voedsel en de verspilling er in landen zoals Brazilië en Ecuador. Ondertussen gaat een deel van mijn toewijding aan dit onderwerp in de Nederlandse context ook nog steeds door. Samen met mijn enthousiaste team van foodwaste fighters aan de universiteit van Utrecht, ben ik bezig om een lespakket voor basisscholen te ontwikkelen, om het onderwerp voedselverspilling daar aan de kaak te stellen. Tijdens mijn speurtocht naar interessant en relevant lesmateriaal, stuitte ik laatst op een fotorapportage. De plaatjes en het verhaal wat ze vertellen sluit mooi aan bij het internationale perspectief op voedselconsumptie en verspilling.

Als we het hebben over voedselverspilling op mondiaal niveau, confronteren de statistieken ons met het feit dat er in principe helemaal niet te weinig voedsel op de wereld is… In feite wordt er jaarlijks genoeg voedsel geproduceerd om 12 miljard mensen te voeden. Dat is bijna het dubbele van wat de wereldbevolking van 7 miljard mensen nodig zou hebben… Toch heeft op dit moment een miljard mensen niet genoeg te eten. Rara hoe kan dat? Een deel van de verklaring kan worden gevonden in het feit dat hetzelfde aantal te dik is. Maar, daarmee is de som niet compleet. Fotograaf Peter Menzel reisde de wereld over om in uiteenlopende landen vast te leggen wat een gezin in een week eet en hoeveel geld daar aan wordt uitgegeven. De foto’s hieronder vormen slechts een kleine selectie uit zijn werk. Op zijn website is de volledige rapportage te bekijken.

Behalve het verschil in inkomen en beschikbaarheid van voedsel op verschillende plekken op de wereld, verklaart Menzel de aanzienlijke verschillen in consumptiepatronen aan de hand van cultuur en locatie. Dit maakt voedselconsumptie en verspilling tot een complex mondiaal probleem, wat voor een groot deel samenhangt met de ontwikkelingsstatus van een land. Hoewel interessant, heb ik niet het doel om de statistieken van de ontwikkeling van verschillende landen te bespreken. In plaats daarvan zou ik liever wat vragen willen stellen, waar jullie zelf over na mogen denken; als ontwikkeling gepaard gaat met overconsumptie, ten koste van het welzijn van ‘the bottom billion’, waar ontwikkelen we dan in godsnaam naartoe? En als consumptie patronen cultureel bepaald zijn, is het dan mogelijk om een culturele verandering teweeg te brengen waarin respect voor voedsel centraal staat en niet overdaad maar weldaad de norm is? Kijk maar eens in je eigen koelkast en vertel wat je daar vindt…