Dag trouwe food waste-lezers,
In de afgelopen 4 maanden heb ik jullie meegenomen op een reis langs talrijke initiatieven en strategieën op het gebied van het bestrijden van voedselverspilling. Ik heb jullie zelfs meegenomen op mijn eigen reis naar Zuid Amerika, om de lokale situatie met betrekking tot dit thema te onderzoeken en met jullie te delen. Mijn wekelijkse geschrijf over dit thema heeft mij veel geleerd en met veel verschillende mensen in contact gebracht. Ik hoop dat ik veel van deze, zo veelzijdig mogelijke, informatie op jullie heb kunnen overbrengen en jullie net zo veel heb kunnen inspireren als mijzelf!
Zoals je misschien al aan voelt komen, is het voor mij nu tijd om er even tussenuit te knijpen. In de laatste fase van mijn stage in Ecuador, moeten alle zeilen worden bijgezet om alles netjes naar behoren af te sluiten en daar geef ik graag mijn volle energie aan. Even geen food waste verhalen meer dus voor de komende periode…. Maar, wellicht ben ik binnenkort weer terug, met nieuwe inspiratie of met een heel nieuw thema om te ontdekken en te delen.
Als afscheid, in ieder geval een tijdelijke, zou ik jullie graag een soort mini-conclusie mee willen geven. De belangrijkste les die ik zelf heb geleerd van deze ontdekkingstocht is er één die eigenlijk ver voorbij gaat aan het thema voedselverspilling. Het is een boodschap van bewustwording. Bewust van waar mijn eten vandaan komt, van zaadje tot supermarkt. Bewust van al die moeite die is gedaan voor mijn dagelijkse prakkie… Bewust hoe ik mijn eten beter kan verwerken, bewaren en zelfs hergebruiken door restjes opnieuw te kweken.
Maar, wat doet het met mij om dit allemaal te weten? Al mijn nieuwe inzichten in een onderwerp zo basaal als voedsel, hebben mij er eens bij stil laten staan hoe onze, vaak volgepropte levens eigenlijk afhankelijk zijn van een proces waar we heel ver van verwijderd zijn geraakt. Zaaien, oogsten, vieren! Dankbaar zijn… Dit wordt geen betoog voor het simpele leven en ik ga niemand vertellen dat ze maar beter in een hutje in het bos, onder een appelboom en naast een korenveld kunnen gaan wonen… Maar wat ik jullie wel mee wil geven is net dat beetje meer bewustzijn en respect. Je hoeft een appel niet zelf te verbouwen om hem te respecteren. Als je je bewust bent van de weg die de appel heeft afgelegd om in jouw mond te kunnen belanden, zou het weggooien er van al een stuk minder makkelijk moeten zijn.
Wat ik iedereen, inclusief mijzelf zou willen vragen is, think twice; als je je iedere dag net iets meer bewust bent van wat je eet en ja, ook van wat je doet en als je af en toe een paar seconden neemt om je eten te respecteren en er dankbaar voor te zijn, ik kan je beloven dat je er dan ook meteen meer van zult genieten. Jij blij, ik blij en de hele wereld net een piep klein beetje beter;) ‘Be the change you want to see in the world’. Zo, die kan op een tegeltje. En nog zo’n mooie tegeltjeswijsheid om mee af te sluiten:
“The world has enough for everyone’s need, but not for everyone’s greed”
Mahatma Ganhdi
