skip to Main Content

Adaptation Futures: de andere kant van het klimaatverhaal

Adaptation Futures: De Andere Kant Van Het Klimaatverhaal

image2

Het aanpakken van klimaatverandering bestaat uit twee componenten, waarvan één zich richt op het terugdringen van broeikasgassen, door groene energie te gebruiken, efficiënter met grondstoffen om te gaan, of meer te recyclen. Dit component noemen we mitigatie: we proberen de opwarming van het klimaat te beperken door de oorzaak, onze uitstoot van broeikasgassen, te verminderen. Dit is ook de kant van het verhaal die de meeste aandacht van de media heeft gekregen, bijvoorbeeld rondom de COP21 en het bijbehorende legendarische klimaatakkoord van Parijs. Maar in Parijs zijn ook voor het eerst afspraken gemaakt over het andere component van een succesvolle aanpak van het klimaatprobleem; klimaatadaptatie.

Zo hebben overheden afgesproken om samen de globale klimaatbestendigheid te versterken. Bovendien hebben ontwikkelde landen toegestemd om ontwikkelingslanden bij te staan in de vergroting van hun weerbaarheid voor een veranderend klimaat.  Deze kant van het klimaat-verhaal richt zich namelijk op het onvermijdelijke aanpassen aan klimaatverandering. Want ook al zouden we vandaag nog wereldwijd stoppen met het uitstoten van broeikasgassen, zelfs dan zouden we de aanzienlijke gevolgen van klimaatverandering niet kunnen voorkomen. Dit laatste statement heeft vooral toepassing op de situatie in ontwikkelingslanden: hier zijn de middelen vaak niet aanwezig om zich voldoende te wapenen tegen de grillen van het klimaat, zoals het toenemende aantal droge periodes voor de landbouw, of juist overstromingen. En dat terwijl deze landen het minst verantwoordelijk zijn voor het, vooral door het Westen veroorzaakte, klimaatprobleem.

Om deze andere kant van klimaatverandering meer aandacht te geven werd van 10 tot 12 mei de Adaptation Futures conferentie georganiseerd in Rotterdam, waarvan Nederland één van de co-hosts was. En ik was erbij! Tijdens de conferentie, bestaande uit meer dan 160 sessies, grote bijeenkomsten, en ronde tafelgesprekken, lag de focus vooral op het combineren van wetenschappelijke kennis met de praktijk: want als er al zoveel oplossingen zijn gevonden in de wetenschap, hoe communiceren we deze dan naar het bedrijfsleven en beleidsmedewerkers? En hoe maken we klimaatadaptatie winstgevend, met een succesvolle business case?

Door de belangrijke sprekers van de conferentie werd vooral de nadruk gelegd op de noodzaak om adaptatie inclusief te benaderen: “leave no one behind”. Dit werd bijvoorbeeld duidelijk in het bijzondere laatste optreden van de speciaal gezant van de UNFCCC Christiana Figueres. Met tranen in haar ogen benadrukte zij de urgentie om te denken aan mensen, in plaats van nummers. Aan persoonlijke situaties, met problemen veroorzaakt door klimaatverandering, van mensen die op globaal niveau verantwoordelijk zijn voor de meest minieme uitstoot. Te denken aan een boer, in India, die zijn gezin niet meer kan voorzien vanwege het grote gebrek aan water, of aan een alleenstaande vrouw met drie kinderen, in Bangladesh, die alles kwijt is geraakt door een onverwachte overstroming.

image1Ook onze koningin Maxima, gekleed in een vaderlandslievende oranje jurk met bijpassende oorbellen, focuste haar speech op deze inclusiviteit. Als speciaal gezant voor Inclusive Finance van de Verenigde Naties vroeg zij de aandacht voor het gebrek aan toegang tot verzekeringen en banken van mensen in ontwikkelingslanden: waar een boer voorheen extra schapen of landbouwgrond kocht om zijn spaargeld vast te leggen, zijn dit soort investeringen door het veranderende klimaat te onzeker geworden. Daarom is die toegankelijkheid van financiële middelen zeer belangrijk voor adaptatie. Het kan zorgen dat kwetsbare mensen ook na een natuurramp of slechte oogst iets hebben om op terug te vallen, zoals een bedrag op de bank, of een afgesloten verzekering..

Ook werd er, in plaats van met een beperkte westerse blik over ontwikkelingslanden te praten, op deze conferentie mét mensen uit bijvoorbeeld Ghana, Malawi, Bangladesh en Indonesië gepraat over hun ervaringen, oplossingen, en impressies: de conferentie had bezoekers uit meer dan 100 verschillende landen. Af en toe resulteerde dit in komische situaties, bijvoorbeeld toen mijn collega F. en ik werden gestopt door een enorme groep Ghanezen die stuk voor stuk met de ‘beautiful Dutch ladies’ op de foto wilden!

image3Er werd niet alleen gepraat tijdens de sessies, of op de conferentie. Elke dag werd afgesloten met een receptie, en op de woensdag verhuisde het hele feestje naar een boot, om daar op het dek te dineren en drankjes te doen, bijvoorbeeld met mensen van de Adaptation Beer club: dit is een club van wetenschappers die zich allemaal bezighouden met adaptatieonderzoek, maar ook af en toe samenkomen om bier te drinken. Want willen we iets bereiken op het gebied van adaptatie, dan zullen we vooral goed moeten samenwerken; een band scheppen tussen wetenschappers, beleidsmakers, en het bedrijfsleven. En daarvoor is een biertje op zijn tijd ook wel handig.

Helena de Boer

Helena de Boer is master studente in de Sociale Psychologie met een focus op duurzaam gedrag. In haar stukjes voor DuurzameStudent probeert ze door een luchtige toon te gebruiken duurzaamheid toegankelijk te maken voor iedereen, en tegelijkertijd mensen aan het denken te zetten. Voor haar huidige studie heeft Helena een master Environment, Politics & Globalisation en meerdere stages op het gebied van duurzaamheid afgerond.

Dit bericht heeft 1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top