skip to Main Content

Een minister van duurzaamheid: waarom niet?

Op een zonnige middag in april zat ik met een klein groepje studenten in een zaaltje in een hostel vlakbij het Oosterpark. Alexander Rinnooy Kan, Eerste Kamerlid voor D66, hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam en ex-voorzitter van de Sociaal-Economische raad kwamen het een en ander vertellen over hoe dat nu allemaal gaat bij grote bedrijven en in de politiek. Heel interessant en ook bijzonder, dat een man met zo’n CV langskomt om het kleine groepje studenten van De Bildung Academie toe te spreken.

Alexander was erg tevreden over de gang van zaken in Nederland. Het polderen ligt hem wel. Er was voor hem maar één serieuze doorn in het oog, namelijk het versnipperde Nederlandse klimaatbeleid. “Na de verkiezingen in maart 2017, ga ik lobbyen voor een minister van Duurzaamheid,” was zijn commentaar daarop.

Die laatste zin is me bijgebleven. Want waarom hebben we geen minister van duurzaamheid? Of een minister van klimaatverandering en energie? Wie is er in Nederland eigenlijk verantwoordelijk voor het klimaatbeleid? Zoals goede colleges altijd meer vragen opleveren dan dat ze beantwoorden, was ik geïnspireerd om op onderzoek uit te gaan.

Eerst zocht ik uit wie zich nu met het klimaatbeleid in Nederland bezig houdt. Tussen luttele onderwerpen als ‘antennes’, ‘mest’ en ‘postbezorging’ vond ik op de website van de Rijksoverheid ook de onderwerpen ‘duurzame energie’, ‘duurzame economie’ en ‘klimaatverandering’. Het blijkt dat de minister van Economische Zaken en de minister van Infrastructuur en Milieu deze in hun portefeuille hebben. Daarnaast hebben andere ministers hier natuurlijk ook mee te maken, zoals bijvoorbeeld de minister van Wonen en Rijksdienst, die weer van doen heeft met energie-neutrale woningen.

Tot zover de politieke structuur. Daarna begon ik vrienden en gastmeesters op de Bildung Academie te ondervragen. Wat vindt ‘men’ eigenlijk van het idee van een minister van duurzaamheid? Vrienden reageerden positief, maar van gastmeesters kreeg ik ook veel kritische reacties. Sharona Ceha, actief bij zowel Urgenda als Nederland Kantelt, kwam met het punt dat duurzaamheid iets overkoepelends is en alle andere onderwerpen raakt. Eigenlijk wil je dat het vanzelfsprekend is dat elke ministers daar rekening mee houdt, in plaats van slechts één minister die zich daarover ontfermt.

Ook Thomas Muntz, onderzoeksjournalist voor de Correspondent en de Groene Amsterdammer, was sceptisch over een minister van duurzaamheid. Hij was bang dat het een soort paradepaardje zou worden. Een reclamebord: “Hoi! Ik ben Nederland en ik heb een minister van Duurzaamheid. Goed hè? Wij zijn zo ontzettend duurzaam,” terwijl er in werkelijkheid weinig zou veranderen.

Ondanks deze kritische voetnoten, kon ik wel steeds beter formuleren waarom ik een minister van Duurzaamheid echt nodig vond. Alleen Malta en Luxemburg gebruiken minder hernieuwbare energiebronnen dan Nederland? Een voortgang van vier naar bijna vijf procent duurzame energie in drie jaar? Dat gaat langzáám. Hoe halen we met dit tempo ooit de in het klimaatakkoord afgesproken veertien procent hernieuwbare energie in 2020?

Met de urgentie van het klimaatbeleid en de kritiek van Sharona en Thomas in mijn achterhoofd, zocht ik opnieuw contact op met Alexander voor raad. Hij kon mij op donderdagmorgen tussen acht en negen uur bellen en anders had hij over drie weken nog wel een gaatje. Dus ik stond vroeg op en nam om stipt acht uur de telefoon op. Het gesprek was prettig en hoopvol.

ministervan duurzaamheid

Want weet je wat het is? Natuurlijk kan een minister een paradepaardje worden. En duurzaamheid is inderdaad overkoepelend, maar dat is geld ook. En toch functioneert een minister van Financiën. Ik wil graag dat in het maken van beslissingen de impact op het klimaat en het milieu een net zo belangrijke factor wordt als de kosten ervan. We vergeten het af en toe, maar in principe vormen wij als burgers de politiek. Dus als wij duurzaamheid net zo serieus nemen als geld, en gelukkig botsen die twee echt niet altijd, dan kunnen wij er ook voor zorgen dat er een minister van duurzaamheid komt en er iets in Nederland gaat veranderen. Ik ben de eerste die naar de functie solliciteert, want waarom niet?

[perfectpullquote align=”full” cite=”” link=”” color=”#00FFCC” class=”” size=”14″]

Wat is De Bildung Academie?

De Bildung Academie biedt een innovatief onderwijsprogramma van een half jaar aan in Amsterdam. Studenten volgen een fulltime programma waarin ze niet alleen hun kritisch denkvermogen aanscherpen, maar ook leren om morele overwegingen te maken, zich oefenen in empathie en hun overtuigingskracht optimaliseren. Onder begeleiding van de beste hoogleraren, professionals en kunstenaars verdiepen studenten zich in thema’s die uiteenlopen van identiteit tot digitalisering, van kunst tot energietransitie en van religie tot geld. Samen met een interdisciplinair team van gedreven medestudenten leren ze zichzelf kennen en formuleren ze hun eigen antwoord op de uitdagingen van deze tijd.

[/perfectpullquote]

Met dank aan: Sofie ten Have

Zie ook Sofie’s facebookpagina en twitter: minister van Duurzaamheid / @MinDuurzaamheid

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top