Papoea-Nieuw-Guinea, here I come!

“Hmm… waar ligt Papoea-Nieuw-Guinea eigenlijk?” dacht ik bij mezelf. Maar voordat ik die vraag fatsoenlijk beantwoord had, hoorde ik mezelf al zeggen: “That sounds great! I would love to go to there and contribute to your project about food sustainability!” Mijn gesprekspartner was Professor Milner-Gulland, een hoogleraar in Biodiversity aan de Universiteit van Oxford. “Great! We will make that work then”, luidde haar antwoord.

Door Mirjam Hazenbosch

Een beetje beduusd liep ik haar kantoortje uit. Ik pakte mijn smartphone uit mijn tas en vroeg Wikipedia om wat algemene informatie over Papoea-Nieuw-Guinea. Het eerste wat ik las, was hun motto “Unity in Diversity”. Toen ik verder las, snapte ik waar dat motto vandaan kwam: in Papoea-Nieuw-Guinea leven de meeste mensen nog in stamverband. Als gevolg daarvan is de cultuur enorm veelzijdig. Zo worden er bijvoorbeeld ten minste 850 verschillende talen gesproken. Maar gelukkig is een van de officiële talen Engels.

Naast de cultuur is ook de natuur in Papoea-Nieuw-Guinea divers. Er komt een aantal unieke plant- en diersoorten voor en geregeld worden er nieuwe soorten ontdekt. Maar het is er niet allemaal rozengeur en maneschijn: volgens de Verenigde Naties moet 40% van de bevolking in Papoea-Nieuw-Guinea rondkomen van minder dan $1.25 per dag. Ook valt er nog veel te verbeteren op het gebied van gender equality. “Dit wordt zeker een interessante reis” dacht ik toen ik bij de uitgang van het gebouw was gekomen en dus weer verder moest met het leven van alledag.

De reden dat ik meteen zo positief reageerde, was omdat de inhoud van het project mij erg interessant leek. Op het moment is 75% van de bevolking in Papoea-Nieuw-Guinea afhankelijk van het voedsel wat ze zelf verbouwen. Echter, door de vele extreme weersomstandigheden zijn de oogsten de afgelopen jaren erg tegen gevallen. De verwachting is dat mede door klimaatsverandering het weer alleen nog maar extremer gaat worden waardoor de voedselproductie verder onder druk zal komen te staan.

Om te onderzoeken hoe de mensen in Papoea-Nieuw-Guinea ook in de toekomst nog voldoende voedsel voor zichzelf kunnen produceren, heeft een team van onderzoekers van de Universiteit van Oxford een project opgezet in samenwerking met het Binatang Research Center daar. Gedurende dit project bezoekt een team van onderzoekers verschillende dorpen in Papoea-Nieuw-Guinea om daar op de landbouwgronden van de lokale bevolkingsgroepen te meten hoeveel gewassen er geoogst wordt en hoeveel er verloren gaat aan ziektes en plagen. Dit onderzoek is een aantal jaar geleden ook uitgevoerd en dat geeft ons een unieke kans om de huidige cijfers met de cijfers van toen te vergelijken en te kijken of- en hoe de voedselproductie veranderd is. Aan de hand hiervan kunnen we hopelijk advies geven over hoe mensen in Papoea-Nieuw-Guinea zich het best kunnen voorbereiden op de komende jaren met wispelturig weer. Het is een ambitieus project en de uitkomsten kunnen een cruciaal verschil maken in de levens van de lokale bevolking.

Mijn onderzoek binnen dit project is gericht op de vraag hoe je het best insectplagen in de hand kan houden. Een plaag kan de oogst van een jaar in een dag teniet doen en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Voor mijn onderzoek mag ik in januari vijf weken lang meetrekken met het onderzoeksteam door Papoea-Nieuw-Guinea.

Een mens vertrekt echter niet zomaar naar Papoea-Nieuw-Guinea. Voordat ik daadwerkelijk naar de verschillende landbouwgronden kan gaan om daar bladeren te inspecteren en te meten in hoeverre ze zijn aangetast door insecten, heb ik de afgelopen weken heel wat moeten regelen. Van vliegtickets tot verzekeringen tot vaccinaties. Gelukkig is al het papierwerk ondertussen achter de rug. Afgelopen week ben ik op expeditie naar de buitensportwinkel Bever gegaan om mijn klamboe, waterzuiveringstabletten en dunne slaapzak in te slaan, dus ik ben klaar om op avontuur te gaan! In ieder geval weet ik nu waar Papoea-Nieuw-Guinea ligt dus dat is alvast een goed begin. Wordt vervolgd…