Op de barricade voor het klimaat!

Het tij leek te keren, de neuzen stonden dezelfde kant op. Nederland, Amerika, China, Brazilië, Zuid-Afrika, China en nog 168 anderen landen ondertekenden op 22 april 2016 het Parijs Akkoord. Een historische overeenkomst: de hele wereld beloofde klimaatverandering tegen te gaan. Maar nog geen jaar later begon het alweer te rommelen. De klimaatsceptische nieuwe president van de Verenigde Staten zette de strijd tegen klimaatverandering in een heel nieuw daglicht. Nu het ernaar uitziet dat het land uit het verdrag stapt kunnen we niet meer wachten. Ook veel andere landen gedragen zich niet naar hun mooie woorden. Tijd om op te staan en te tonen hoe het wél moet.

Door Nine de Pater, Correspondent Collectieven en Femke Lootens, Correspondent Social Movements & Empowerment

Op 29 april 2017 gingen overal ter wereld mensen de straat op om te protesteren tegen het klimaatbeleid van Trump en hun eigen regeringen. Wereldwijd waren er meer dan driehonderd demonstraties, en in Washington liepen naar schatting meer dan honderdduizend mensen mee. Ook in ons eigen landje was er een “People’s Climate March”. DuurzameStudent was goed vertegenwoordigd met heel wat redacteuren en de hoofd- en eindredactie. Nine en Femke vertellen hoe zij het ervoeren en waarom ze manifesteren voor een beter klimaatbeleid.

NINE: “NA AFLOOP BEN JE GESLOOPT, MAAR MET ZOVEEL ENERGIE!”

Aan het begin van een demonstratie hangt er altijd nog een soort gespannen sfeer. Komen er veel mensen, zal alles goed gaan, blijft het droog…? Gelukkig was dat allemaal het geval. Het was heerlijk weer, de organisatie was heel tevreden en er waren ruim 7.500 mensen.

Het Museumplein stroomde langzaam vol. Ik was vooral druk met het groeten van bekenden. Sommige mensen had ik daar zeker verwacht, terwijl anderen meer een verrassing waren. Ik ben normaal niet zo’n schreeuwer: het maakt me een beetje ongemakkelijk en ik weet niet wat ik dan moet schreeuwen. Geef mij maar een goed gesprek of een stevige discussie. Maar op het moment dat we met zijn allen gaan lopen en de eerste leuzen worden gescandeerd, wordt het vuurtje langzaam opgestookt. Voor ik het wist liep ik zelf net zo hard mee te schreeuwen, zingen en stampen. Ik liep vooraan in de stoet met het klimaatkoor. Dat is een groep die protestliedjes maakt en de teksten hiervan uitdeelt tijdens de demonstratie. Zelf staan ze op een grote kar waar ze het ‘koor’ begeleiden met versterkte gitaar en zang. Samen zingen en lopen geeft een enorm goed gevoel. De sfeer is geweldig en je loopt daar met allemaal mensen die hetzelfde vinden als jij.

Na de demonstratie kon ik geen stap meer zetten en alleen nog maar pizza eten. Maar tegelijkertijd heeft het me een enorme motivatie boost gegeven om door te gaan. Laat de volgende actie maar komen.

FEMKE: “DOOR TE MANIFESTEREN SCHRIJVEN WE GESCHIEDENIS.”

In tegenstelling tot Nine houd ik af en toe wel van wat geschreeuw. Ik moet zeggen dat ik te pas en onpas de neiging heb om “What do we want? Climate Justice!” te roepen in willekeurige situaties. Onderhand ben ik een beetje verslaafd geworden aan het gevoel dat demonstreren geeft. Zoals historicus Eric Hobsbawm het zo mooi verwoordt: “Naast seks is deelnemen in een demonstratie een lichamelijke en emotionele ervaring in zijn hoogste vorm.” Lichamelijk door het samen zingen en wandelen, emotioneel door al die mensen samen te zien voor wie een sterk klimaatakkoord zo belangrijk is dat ze er voor de straat op willen gaan.  Daarnaast zijn ook de bordjes met slogans een streling voor het oog en het brein. Mijn favorieten:

• Respect voor je Moeder!
• It’s getting hot in here, so take of all your coals.
• What if Climate Change isn’t real – and we are creating a better world for nothing?
• May the Forest be with you.

Naast de persoonlijke voldoening die ik eruit haal, is er nog een tweede reden waarom ik op mijn vrije zaterdag naar Amsterdam trein om daar al schreeuwend met duizenden anderen een toertje door de stad te maken. Manifestaties zijn een vast onderdeel van grote maatschappelijke transities. De transitie naar een duurzamere wereld heeft allerlei mensen nodig: technici, strategen, planners maar ook activisten die issues op de agenda zetten. De geschiedenis had er vast anders uitgezien zonder Ghandi’s Salt March, the Civil Rights March on Washington (“I Have a Dream”), Tiananmen Square protests in China, het Purple Rain Protest in Zuid-Afrika, en vele, vele anderen. Laten we hopen dat de People’s Climate Marches ook een voorbode zijn van een duurzame, gelukkig en rechtvaardige toekomst.

Wil jij ook mee doen met een protest? Er zijn altijd een heleboel leuke acties. Vorige week nog was de ‘Global Divestment Mobilization’: een week lang ludieke acties tegen de fossiele brandstof industrie. Kijk voor een actie bij jou in de buurt op de website. Daarnaast zal er van 22 tot 26 juni een protest tegen de kolenhaven in Amsterdam zijn. Als je echt helemaal om bent kun je natuurlijk altijd zelf iets opzetten. Nodig het Klimaatkoor uit om langs te komen en vraag je gemeente, school, kerk, universiteit, werkgever en ieder ander zich in te zetten voor een beter klimaat.