Het nut van een bananenschil?

“Ah!” Kaboem! En daar glijdt Tom van Tom & Jerry uit op een bananenschil. Jerry kijkt vanuit een hoekje vol genoegen toe en knipoogt naar ons. Patrick uit SpongeBob SquarePants heeft ook heel wat keren de grond van te dichtbij gezien als gevolg van een valpartij veroorzaakt door een bananenschil. Vorig jaar vormden bananenschillen niet alleen een dreiging voor stripfiguren, maar ook voor echte mensen: de #BananaPeelChallenge circuleerde op Twitter en Youtube en leidde tot een aantal pijnlijke valpartijen door tieners die zichzelf opzettelijk uit lieten glijden over een bananenschil. Bananenschillen zitten echter boordevol voedingsstoffen en kunnen wellicht ook van groter nut zijn dan het laten uitglijden van mensen en dingen. Of tenminste, dat verwacht ik. Dit is één van de hypothesen die ik wil testen tijdens mijn promotie-onderzoek.

Door Mirjam Hazenbosch

De onderzoeksbanaan, eh vraag…

Sinds 2016 schrijf ik mijn PhD aan de University of Oxford.  Voor mijn promotie-onderzoek ben ik op zoek naar het antwoord op de vraag hoe we de opbrengst van de oogsten van kleine boeren in ontwikkelingslanden kunnen verhogen terwijl we de impact op het milieu verlagen (zie mijn eerdere artikel).

Paradijsvogel

Mijn veldwerk verricht ik in Papoea-Nieuw-Guinea. In Papoea verbouwt 85% van de bevolking zelf zijn voedsel op kleine moestuintjes in het regenwoud. De bevolking groeit momenteel razendsnel: van 2.659.851 mensen in 1972 tot 5.862.316 in 2002 tot 8.084.991 in 2016. Als gevolg hiervan neemt het aantal moestuintjes ook rap toe. En dat gaat dan weer ten kosten van het regenwoud en zijn inwoners zoals bijvoorbeeld paradijsvogels en boomkangoeroes. Eén van de vragen die ik wil beantwoorden is hoe we de opbrengst van de oogsten van de boeren in Papoea kunnen verhogen zodat alle nieuwe monden gevoed kunnen worden zonder dat het regenwoud verloren gaat. En mijn idee is dat bananenschillen wel eens de sleutel tot de oplossing van het probleem kunnen zijn.

Boomkangoeroe

Wist je dat…?

Voor mijn bezoek aan Papoea-Nieuw-Guinea vorig jaar leefde ik in de (wat naïeve) veronderstelling dat er twee soorten bananen zijn: de gewone (Cavendish) banaan en de bakbanaan. Van die wolk werd ik abrupt afgeholpen in Papoea. De mensen in Papoea-Nieuw-Guinea kweken allerlei soorten bananen: babybananen, rode bananen, zoete bananen – je kan het zo gek niet bedenken. Het zal je dan wellicht ook niet verbazen dat de grootste bananen ter wereld (deze bananen wegen 30 tot 60 kilo!) te vinden zijn in Papoea-Nieuw-Guinea. Samen met zoete aardappelen vormen bananen een belangrijk basisvoedsel in het land.

Waarom bananenschillen?

Een ding waarin mensen in Papoea-Nieuw-Guinea weinig verschillen van mensen hier in Nederland  is dat ze hun banaan opeten en de bananenschil vervolgens weggooien. Nu is het zo dat de schil veel voedingsstoffen bevat, waaronder kalium. En laat kalium nu net een cruciale voedingsstof zijn die zoete aardappelen nodig hebben om te groeien. Je raadt mijn idee dan ook al: gooi de bananenschil niet weg maar gebruik het als kunstmest voor het kweken van zoete aardappelen! Dit zou wellicht de opbrengst van de oogst kunnen verhogen. En het voorkomt misschien ook wel een aantal pijnlijke uitglijers. Een win-win situatie!

Mijn experiment (knoflook met bananenschillen)

Het plan der bananenschillen

Mijn plan is om een aantal moestuinen te maken in Papoea-Nieuw-Guinea en daarin te testen of bananenschillen inderdaad nuttig kunnen zijn. Voordat ik echter naar de andere kant van de wereld verkas, leek het mij handig om mijn idee te testen op Engelse bodem.

Een week lang heb ik mijn huisgenoten en vrienden aangemoedigd om zoveel mogelijk bananen te eten en hun bananenschillen te doneren aan mijn project (heel origineel Project Bananenschil genaamd). Ik had in die week altijd een plastic zak bij de hand zodat ik op elk moment een bananenschil kon redden van de afvalbak. Aan het eind van de week begon mijn bananenschil-zak wat te stinken, maar hij zat in ieder geval goed vol! Je moet wat over hebben voor de wetenschap, niet? Vervolgens heb ik in de moestuin van een aantal vrienden knoflook en uien gepoot. De helft van de moestuin heb ik bestrooid met bananenschil, en de andere helft niet. Op deze manier hoop ik de invloed van bananenschillen op de oogst van knoflook en uien te meten.  

Project Bananenschil

Momenteel zijn de omstandigheden niet ideaal voor het kweken van planten en groenten. Zelfs mijn uien en knoflook lijken niet erg blij met alle koude, natte nachten en zielige zonnestraaltjes die de Engelse winter biedt. Mijn plan is dan ook om tijdens de lente dit idee wat serieuzer uit te werken. Zo wil ik bijvoorbeeld zoete aardappelen met- en zonder bananenschillen kweken en meten of bananenschillen inderdaad nuttig kunnen zijn. Ik ben nu in ieder geval al druk bezig met het uitproberen van veel bananenrecepten (smoothies, bananenbrood, zuurkool met banaan, banaantoffees en ga zo maar door) zodat wanneer de eerste lentestralen te zien zijn, ik gauw aan de slag kan met Project Bananenschil! Wellicht dat zelfs Tom zometeen elegant zijn bananenschil oppikt na zijn valpartij en gebruikt om een prachtig moestuintje op te zetten!