Een groen vluchtelingenkamp
In deze reeks (dit is deel 3), waarin ik opzoek ga naar positief nieuws uit Afrika op het gebied van duurzaamheid, stuit ik op een ware prijswinnaar: Land Life Company. De sustainability Start-up prijs (2016), de Horizon 2020 Grant van de Europese Commissie (2016) en de Green Challenge Award van de Postcodeloterij (2017), ter waarde van €2,4 miljoen. In de Impact Hub van Amsterdam zoek ik Ray Steele en Charlotte Jongejan op om te praten over wat er met dat geld van de Postcodeloterij is gebeurd.
Door Jos Hummelen
Ray (rechts op de foto) vertelt over het unieke van het project wat ze konden beginnen met de gewonnen gelden in Kameroen. In het noorden van het land wonen al heel lang vluchtelingen uit Nigeria, die het geweld van Boko Haram zijn ontvlucht. Ze wonen op gedegradeerde stukken land en zien de toekomst somber in, aangezien ze niet terug kunnen en de grond om het vluchtelingenkamp heen letterlijk uit elkaar begint te vallen. De Nigerianen wonen al jaren in de bekende UNHCR-tenten, kappen de sporadische bomen om zich heen om op het hout te kunnen koken en zien daardoor de woestijn oprukken.
Planet & People
Het tij moest dus keren. Charlotte (links op de foto) vertelt over de holistische manier waarop ze dit hebben aangepakt: ze hebben bij Land Life Company niet alleen gekeken naar wat de mensen nodig hebben, maar ook hoe het ecosysteem op een duurzame manier gered kon worden. Dat was een uitdaging, want het kamp was voor tijdelijk gebruik van 10.000 mensen gebouwd. Inmiddels wonen er bijna 64.000. Eerst maar eens de hamvraag rondom het businessmodel van Land Life Company: hoe kunnen we een gebied ter grootte van China en de Verenigde Staten herbebossen? Het antwoord: heel veel ‘Cocoons’ plaatsen (zie foto). Een Cocoon is een soort donut van biologisch materiaal, waarin 25 liter water kan, zonder dat het verdampt. Het werkt als een druppelirrigatiesysteem, zodat de stek wortel schiet. Het zaadje wordt in het midden geplaatst en wordt door een uitstekend systeempje beschermd tegen dieren en bijtende winden. Na zes tot twaalf maanden heeft het geen extra irrigatie nodig en heeft het boompje de kritische periode overleefd. 90% van de bomen die nu in woestijngebieden worden gepland, staan er over vier jaar nog steeds.
Bedrijven opzetten
Dit neemt echter nog niet de oorzaak van het probleem weg: mensen hebben nog steeds hout nodig om te kunnen koken. Daarom bedachten ze bij Land Life Company een kleine eco-boerderij, waar ze briketten maken van bioafval. Zo hoeven de Nigerianen niet in de rook te zitten of tientallen kilometers te lopen voor brandhout, waarbij ze het woud van Minawao langzaam maar zeker slopen. Een tweede bedrijfje is een ‘mudbrick factory’, waarbij er van klei stenen worden gemaakt om de tenten te vervangen. Als derde manier om werkgelegenheid in het gebied te krijgen is er een ‘tree nursery’ dat jaarlijks 200.000 boomzaadjes oplevert voor de cocoons. Zo is de cirkel weer rond.
Charlotte zegt: “het is ongelofelijk hoe makkelijk de oplossingen zijn, we zijn een commercieel bedrijf dat met rasse schreden uitbreidt, maar we hopen op veel en veel meer concurrentie om de hele planeet weer groen te maken. Kom maar door met de Nike van de herbebossing! Er is nog veel werk te doen.”
Over dit specifieke project is onlangs een korte documentaire uitgekomen: It Will Be Green Again.
