skip to Main Content

Liever lokaal: over het belang en de mogelijkheid van regionaal voedsel inkopen

Liever Lokaal: Over Het Belang En De Mogelijkheid Van Regionaal Voedsel Inkopen

Studeer je in Rotterdam en wil je bewuster omgaan met wat je eet? Ken je Rechtstreex? Wij spraken Rachelle Eerhart en Maarten Bouten, die voorzien in jouw wens om meer met de seizoenen te leven en te consumeren wat er in de regio groeit. Dit artikel vertelt hoe.

Geschreven door Jos Hummelen

Rachelle (links op de foto) is naast operationeel manager de ‘showpony’ van de twee en vertelt in de Amsteltoren opgewekt over de filosofie achter Rechtstreex. “Wij bouwen aan een regionaal voedselsysteem, dat is een ingewikkeld bedrijfsmodel.” Ze zit voorover op een kruk en schenkt ons water in. “We hebben in dit mooie seizoen een prachtig assortiment, ambachtelijke, eerlijke en lokale producten, zo voor het oppikken.” Ze gaat verder over Rotterdam. “Het Rotterdamse ommeland is superrijk: van de Hoeksche Waard tot het laatste gedeelte van de Betuwe.” Daar hangt de filosofie van Rechtstreex mee samen.

Patriotisme

Stiekem is Rachelle politicoloog en heeft Japanologie gestudeerd in Leiden. Toch is de weg naar deze functie, met de poten in de klei, niet vergezocht. “In de Japanse politicologie spreekt men van ‘constructief patriottisme’.” Ik schrik van de Trump-term, maar wat dan komt is prachtig: “Geaard zijn in het jouwe, zodat je de ander met open hand tegemoet kan treden.” Een volzin waar ik even van bij moet komen. Het gaat hier dus om het teruggaan naar de aarde waar we deel van uit maken, teruggaan naar wat onze grond is en wat daaruit opbloeit. Het gaat over het verbinden van stedelingen met het platteland. “Mensen moeten weer weten waar hun voedsel vandaan komt. Kijk om je heen! Wat is er te vinden? Ik vind dat je de boer, waar jouw eten vandaan komt, moet kunnen bezoeken. We zijn tenslotte fysieke wezens. Je hoort thuis in een landschap. Dan is het belangrijk om te weten wat er om je heen groeit en bloeit.” Ik vraag Rachelle of het doorslaande succes van de moestuintjes bij de Appie een teken aan de wand is. Ze friemelt met haar ring en kijkt naar buiten. “Tuinieren is een prachtige manier om je hoofd te verbinden met je lijf. Het is ook zo’n louterende werking om fysiek bezig te zijn. Van moestuintjes tot ‘groene wijk-initiatieven’, alles wijst er inderdaad op dat er een behoefte ligt om terug te gaan naar de natuur.”

Impact maken

Terug naar wat Rechtstreex aanbiedt. “Onze producten zijn verser, omdat de tijd tussen oogst en jouw keuken gewoon korter is. Alle producten die we aanbieden komen van boeren waar wij goed contact mee onderhouden. Ze krijgen een vaste marge op alle producten. Online kun je de boodschappen bestellen en die kun je bij ons afhalen of we komen het brengen.” Ik confronteer Rachelle met de aanwezigheid van vlees in het assortiment. “Wij laten de keuze bij de mensen zelf. Als je dan toch vlees wilt eten, doe het dan via onze boeren. Als je te puriteins wilt zijn, kun je snel opdoeken. Maar duurzaamheid is wel degelijk belangrijk. Zo gebruiken we veel minder verpakkingsmateriaal. Je haalt je boodschappen af in een blauw krat, waarna je het overhevelt naar je eigen boodschappentas. Melk zit bijvoorbeeld in glas, dat komt allemaal terug.” Ik vraag haar naar bladgroente. Zit dat wel in Plastic? “Voedsel is nooit binair, er zijn altijd grijstinten. Als je impact wil maken, moet je vooral heel veel mensen aanspreken.”

Machtsconcentratie

Als ik het goed begrepen heb, willen ze de tussenhandel overnemen, eerlijker, duurzamer en transparanter maken. Rachelle: “Het probleem is inderdaad de supermarkt, er zijn heel veel boeren en heel veel consumenten, maar er zijn in Nederland maar iets van vijf inkooporganisaties. Die kunnen heel goed de concurrentie in de gaten houden. Dat betekent dus een prijzenslag. Dan begint de ‘race tot he bottom’. En weet je wie daarvan de dupe is? De boer natuurlijk. En uiteindelijk het ecosysteem.” Haar ogen worden groter en kijken of het echt landt bij mij. Wat Rechtstreex dus in Rotterdam probeert is het systeem van de manier waarop voedsel wordt ingekocht en gedistribueerd veranderen. Dat is nogal een kluif. Rachelle filosofeert nog even: “Maar het is ook mooi werk. Een mooie middenweg. Het is niet navelstaren, maar we zijn ook geen globalisten. We lossen concrete problemen op voor boeren en ons milieu en brengen mens en natuur weer nader tot elkaar.”

Op de fiets denk ik aan trends als Picnic en HelloFresh, wat zou het mooi zijn als meer klanten zouden vragen om lokaal geproduceerd voedsel, al was het alleen al om ‘het supermarktkartel’ te breken en wat meer te aarden in de plek waar je woont.

Jos Hummelen

Jos (30) studeerde interdisciplinaire sociale wetenschappen (ASW) en geografie in Utrecht. Woonachtig in Amsterdam geeft Jos aardrijkskunde, maar is nog verbonden met de studentenscéne. Studeren zelf is ook niet klaar. Zo volgt Jos masterclasses bij Verspers en online bij de Harvard University. “In Amsterdam bedachten ze het honderd jaar geleden al: groen is goed voor mensen.” Jos geniet er elke dag van dat dit nog steeds te merken is in onze hoofdstad. Naast passie voor mooie en groene steden en de innovatie die daar plaatsvindt, schrijft Jos opvallend veel over Afrika. Waarom? “Omdat het wel wat meer aandacht verdiend.”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top