skip to Main Content

Ik keek de docu “Goodwill Dumping” en schrok me kapot

Ik Keek De Docu “Goodwill Dumping” En Schrok Me Kapot

De kleding die ik niet meer pas of niet meer draag, belandt in mijn geval altijd ofwel bij de kringloop, ofwel in de dichtstbijzijnde kledingcontainer. Aan beide opties hechtte ik dezelfde duurzame waarde. Beide opties beschouwde ik als iets “goeds”. Totdat ik de documentaire “Goodwill Dumping” keek. Over de titel van de documentaire hebben ze vast goed nagedacht, “Goodwill Dumping” vat namelijk perfect het probleem samen: je dénkt dat je iets goed doet zodra je jouw kleding vaarwel zwaait en in een kledingcontainer dumpt. Je denkt dat je je kleding doneert aan iemand die het hard nodig heeft, of in ieder geval aan iemand die het beter kan gebruiken dan jij. Maar niets is minder waar. 

Door: Lieke Smets. Foto: Thijmen Doornik

De documentaire drukt je al snel met de neus op de feiten. In het begin van de documentaire zie je hoe de kleding vanuit de containers naar een sorteercentrum in Nederland wordt gebracht. Tot zover niets aan de hand, je kleding komt immers niet uit zichzelf bij iemand anders terecht. Dan komt er een medewerker van het distributiecentrum aan het woord: “Achter het hele tweedehandskleding-idee schuilt vaak de gedachte dat je een goed doel steunt. We komen dan ook voedselpakketjes tegen en briefjes met een boodschap die op de zakken kleding zijn geplakt.” De directeur vervolgt: “Textiel is gewoon een afvalproduct. Zodra kleding op straat wordt gezet, verwordt het wettelijk gezien tot afval. En afval doneer je niet. Je ontdoet je van afval.”

Goed, maar wat gebeurt er dan wel wanneer de klep van de kledingcontainer dichtslaat? Om met de woorden van één van de makers, Teddy Cherim, te spreken: “Je gooit je textiel weg en doneert een grondstof aan het Leger des Heils. Een sorteerbedrijf koopt het van het Leger des Heils, waaraan zij vervolgens een beetje geld verdienen voor het goede doel. Vanaf daar is het klaar met de liefdadigheid.” 

De gesorteerde kleding vervolgt haar weg en wordt in containers verscheept naar veelal derdewereldlanden. Eenmaal aangekomen wordt de kleding lokaal verkocht aan groothandelaren, die de kleding op hun beurt weer doorverkopen aan lokale handelaren en markten. Daar wordt de kleding verkocht aan de lokale bevolking. Verkócht, ja, je leest het goed.  

En dit alles is niet zonder gevolgen. Deze dumpindustrie drukt namelijk enorm op de plaatselijke kledingindustrie van de derdewereldlanden. Ik zal niet alles weggeven (ook al ben ik aardig op weg), dus ga zeker even de docu bekijken om een inkijkje te krijgen in de gevolgen voor de derdewereldlanden (linkje naar de docu staat onderaan dit artikel). 

Wat tot slot niet onbenoemd mag blijven, is dat makers Teddy Cherim en modeontwerper Lisa Konno met deze documentaire bewustwording willen creëren over de groeiende berg kleding. “We willen juist niet met de film zeggen wat mensen moeten doen. We tonen alleen wat er gebeurt: van de kledingcontainers gaan we down the rabbit hole en zie je de wereld die erachter zit.” 

Linksom of rechtsom, mij heeft deze docu aan het denken gezet. De volgende keer dat ik voor een kledingcontainer sta, denk ik nog wel een tweede keer na. 

Bekijk “Goodwill Dumping” hier.

Dit bericht heeft 1 reactie
  1. Goed artikel, ik was hier niet goed van op de hoogte. Het laat weer eens zien hoe ondoorzichtig en lastig de kleding/katoen industrie in elkaar zit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top