De Jongerenklimaattop in de Tweede Kamer
We beginnen het nieuwe jaar met een terugblik op de laatste maanden van 2024. Voor veel jongerenorganisaties die zich inzetten voor duurzaamheid was COP29 in
Baku een teleurstelling. Ook in Nederland krijgen we teleurstellende berichten te horen,
zoals het nieuws dat er minder dan 5% kans is om de doelstellingen van het wettelijke
klimaatdoel haalt. Om te laten zien dat oplossingen en uitstootvermindering wél
mogelijk zijn, organiseerde de Jonge Klimaatbeweging in samenwerking met D66 een
Jongerenklimaattop in de Tweede Kamer. Het was de allereerste jongerentop in de
Tweede Kamer, en Studenten voor Morgen was erbij.
De opening
Op 20 november liepen Carlijn en ik door een keiharde hagelbui naar de Tweede
Kamer. We gingen meedoen aan de Jongerentop en waren ingedeeld bij twee
onderhandeltafels: Carlijn bij de tafel ‘energie’ en ik bij ‘wonen’. Onze scripties gingen
ook over deze twee thema’s, maar toch hadden we ons nog goed ingelezen over
beleidsvoorstellen en CO2-reductie voordat we bij de tafel aanschoven. De dag begon
met een korte introductie vanuit de Jonge Klimaatbeweging, en een speech van Ilana
Rooderker, Tweede Kamerlid voor D66 met in haar portefeuille onder andere klimaat.
Ze gaf aan het belangrijk te vinden om mét jongeren te praten, en niet alleen voor
jongeren, zeker op een onderwerp wat zo’n grote impact heeft op onze toekomst.
Boeiende onderhandelingsrondes
Na de opening gingen de onderhandelingen van start. Aan mijn tafel begonnen we met
het stellen van de vraag ‘waar willen we heen, en hoe willen we dat bereiken?’. Een vrij
brede en algemene vraag, maar dat was ook het idee van de eerste onderhandelronde;
algemene beleidsvoorstellen opschrijven die wonen duurzamer kunnen maken. We
gebruikten de Jonge Klimaatagenda, geschreven door de Jonge Klimaatbeweging, als
inspiratiebron en leidraad voor waar we naar toe wilden gaan. Het was een
visiedocument waar iedereen aan tafel zich in kon vinden. De anderen aan mijn tafel –
politieke jongerenorganisaties zoals JOVD, CDJA, PerspectieF, en de Jonge
Democraten, maar ook andere jongerenorganisaties waaronder Jobmbo, JongRegio en
de Kiesmannen – hadden vrij snel het idee om te focussen op duurzaam bouwen om
CO 2 – reductie te behalen in de sector, maar ik had zelf mijn twijfels bij zo’n eenzijdige
focus. Ik stelde daarom voor om ook te kijken naar isolatie of groene stroom, of het
heroverwegen van de manier waarop we wonen. Door dat voorstel werden onze
beleidsvoorstellen in de eerste ronde wat breder, en hadden we een creatieve
brainstorm over allerlei verschillende oplossingen.
In de tweede onderhandelingsronde ging het er feller aan toe. In deze ronde gebruikten
we de menukaart die we voor het evenement hadden samengesteld. Op die menukaart
stonden geen lekkere hapjes, maar beleidsmaatregelen met volledig uitgesplitste CO2-reductie en overheidsuitgaven of –opbrengsten. Nu barstte het politieke spel los. Vooral
de vertegenwoordigers van politieke jongerenorganisaties moesten opletten wat ze
goedkeurden, omdat ze rekening houden met een achterban en een partijprogramma.
JOVD wilde aan mijn tafel met een aantal dingen niet instemmen, maar er werd druk
onderhandeld over wat wel en wat niet mogelijk zou zijn, en uiteindelijk bereikten we
een mooi compromis van beleidsmaatregelen.
Politici op bezoek
Terwijl we in de laatste fase van de onderhandelingen waren, sloten verschillende
politici uit het parlement aan om naar onze ideeën te luisteren. Het was volgens de
Jonge Klimaatbeweging vooral niet de bedoeling dat ze mee zouden onderhandelen,
want het moest uiteindelijk een echt jongerenakkoord worden. Aan mijn tafel sloot
Suzanne Kröger van GroenLinks-PvdA aan, maar in de zaal waren verder ook Rob
Jetten (D66), Harmen Krul (CDA), Silvio Erkens (VVD) en Ines Kostić (PvdD) aanwezig.
Het gaf een gevoel dat we een impact konden maken, en dat dit
jongerenklimaatakkoord echt zou worden meegenomen naar de Kamer.
De kracht van het jongerenakkoord
Aan het eind van de middag overhandigden we het jongerenakkoord aan oud-
klimaatminister Rob Jetten. In minder dan twee en een half uur tijd hebben wij, als
jongerenorganisaties, laten zien dat ambitieus klimaatbeleid wél kan, en onderschreven
hoe hard het nodig is. Ik hoop dat de politiek een voorbeeld neemt aan ons, en ook haar
best doet om van woorden daden te maken.