To Do List: Zet een moestuin op in Papoea-Nieuw-Guinea!

“Sorry, mag ik even vragen, waar in Port Moresby ligt Papoea-Nieuw-Guinea?” vroeg de mevrouw bij de check-in balie aan mij. Ik was wat verrast door de vraag want Port Moresby is de hoofdstad van Papoea-Nieuw-Guinea. Dus de vraag leek mij dan ook wat overbodig. Toen ik eerder dit jaar naar Port Moresby afreisde, vroeg de meneer bij de check-in balie aan mij nadat ik mijn reisschema had overhandigd: “Port Moresby, Papoea-Nieuw-Guinea, weet je zeker dat je daar heen wil?”. Het geeft wel aan dat Port Moresby niet een alledaagse bestemming is, zelfs niet onder luchtvaartmaatschappijen.

Het is ondertussen alweer de derde keer dat ik afreis naar dit minder bekende land. De reden hiervoor is dat ik onderzoek doe naar hoe we de opbrengst van kleine boeren in Papoea-Nieuw-Guinea kunnen verhogen terwijl we de impact op het regenwoud verlagen (zie dit artikel).

Door: Mirjam Hazenbosch

Meer dan 85% van de bevolking in Papoea-Nieuw-Guinea is afhankelijk van de zwerflandbouw. Elk jaar kappen boeren een stukje bos en planten ze daar allerlei soorten gewassen (van bananen tot zoete aardappelen tot ananassen). Gedurende het jaar oogsten ze de verschillende gewassen zodat ze zichzelf en hun familie kunnen voeden. Nu staat het huidige systeem enorm onder druk. De voornaamste redenen hiervoor is dat de rappe bevolkingsgroei ervoor zorgt dat steeds meer monden gevoed moeten worden. Maar de hoeveelheid land die families tot hun beschikking hebben, groeit natuurlijk niet mee. Daarnaast gooien de gevolgen van klimaatverandering ook roet in het eten: de weerpatronen in Papoea-Nieuw-Guinea beginnen steeds onvoorspelbaarder te worden waardoor meer oogsten mislukken. Het is onduidelijk of en hoe de traditionele manier van boeren aangepast kan worden zodat boeren voldoende voedsel kunnen produceren, terwijl het regenwoud zoveel mogelijk behouden kan worden. Met mijn onderzoek hoop ik een begin te maken met het uitvogelen van dit vraagstuk.

Eerder dit jaar heb ik vijf weken rondgereisd door Papoea-Nieuw-Guinea om input te verzamelen voor mijn onderzoeksproject (zie dit artikel). De afgelopen maanden heb ik alle informatie die ik toen verzameld heb, verwerkt en geprobeerd een gedegen en uitvoerbaar onderzoeksplan op te zetten.

Mijn doel van deze reis is om mijn eigen moestuinen op te zetten in Papoea-Nieuw-Guinea om te onderzoeken hoe we de levensduur van een moestuin kunnen verlengen. Tijdens mijn vorige reis vertelden boeren mij dat de voornaamste reden voor hen om een tuin te verbannen is: “gris bilong graun i pinis”. Dat betekent dat de bodemkwaliteit niet goed meer is na een jaar. Nu is het zo dat boeren momenteel weinig doen om de bodemkwaliteit hoog te houden. Mijn idee is dan ook om compost en mest te gebruiken op oude, verbannen tuinen en te kijken of de oogst dan zo hoog is dat het voor boeren het waard zou zijn om de tuin langer in stand te houden. Mocht dit zo zijn, dan zou dit goed nieuws zijn voor boeren omdat ze dan niet elk jaar een nieuwe tuin hoeven te maken. Het zou ook goed nieuws zijn voor het regenwoud en zijn vele bijzondere inwoners omdat dan meer bos behouden zou kunnen worden. Naast het graven van moestuinen en het planten van zoete aardappelen, ben ik van plan om interviews te houden met de lokale boeren om beter te begrijpen hoe ze momenteel hun tuinen onderhouden en of ze geïnteresseerd zijn om hun huidige wijze van boeren aan te passen.

Het eerste wat je leest als je aankomt in Papoea-Nieuw-Guinea is “Welcome to Papua New Guinea, Land of the Unexpected!”. Tijdens mijn vorige reizen heb ik geleerd dat deze slogan zeer typerend is voor het land. Ik verwacht dan ook dat de dingen anders zullen gaan dan dat ik verwacht. Maar laten we hopen dat ik aan het eind van mijn reis het item “zet een moestuin op in Papoea-Nieuw-Guinea” kan afstrepen!